بین علماء اختلاف است. هشام کلبی و دیگران گویند، که پس از اسکندر بلاقس سلبقیس[۱] سلطنت کرد، بعد آنطخس[۲] و او کسی است، که انطاکیّه را بنا کرده، این پادشاهان سواد کوفه را در مدّت ۵۴ سال داشتند (کوفه در این زمان وجود نداشت. م.) و بطرف جبال و ناحیۀ اهواز و پارس لشکر می‌کشیدند. بعد ابن اثیر در باب اشکانیان چنین گوید (همان‌جا، صفحۀ ۱۲۷): سپس شخصی، که نامش اشک بود، خروج کرد. او از اولاد دارای اکبر بود و در ری بدنیا آمد. بعد قشون زیادی جمع کرده، با آنطخس در موصل جنگید و او را کشت. پس از آن در سواد سلطنت کرد و از موصل تاری و اصبهان حکمرانی داشت، او از ملوک الطوائف از حیث سنّ و شرف و فعل بزرگتر بود و سایرین او را پادشاه می‌خواندند، بی‌آنکه بتواند کسی را از آنها عزل کند، بعد از او پسرش سابور بن اشک پادشاه شد، بعد از سابور جوذرز بن اشکان بر تخت نشست و او کسی است، که در دفعۀ دوّم با بنی اسرائیل جنگید و جهت آنکه خداوند ویرا بر آنها مسلّط گردانید، از اینجا بود، که یحیی بن زکریّا ع را کشته بودند....... »
«و گفته شده است طیطوس بن اسفیانوس پادشاه روم با بنی اسرائیل جنگید، کشتاری زیاد کرد، اسرای بسیار برگرفت و بیت المقدس را منهدم ساخت. روم با بلاد پارس می‌جنگید، تا انتقام انطخس را بکشد و ملک بابل را پس گیرد.
در این وقت بلاش ابو اردوان، یعنی کسی، که اردشیر بن بابک او را کشت، سلطنت می‌کرد. پس بلاش بملوک الطوائف نوشت، که روم در قصد بلاد آنها است و اگر جدّ و جهد نکنند، بر تمامی آنها مسلّط خواهد شد. از پادشاهان مزبور هریک بقدر وسع سپاه و اسلحه و مال فرستاد و عدّۀ سپاهیان به چهار صدهزار رسید.
در این وقت صاحب (الحضر) از رومیها برگشت، ملک او بین سواد و جزیره بود، او با رومیها جنگید و پادشاه آنها را کشت. این واقعه باعث شد، که رومیها قسطنطنیّه را بنا کردند. کسی، که این شهر را بنا کرد، قسطنطین پادشاه آنها
