(موارد آن را در کتاب اوّل از قول هرودوت ذکر کرده‌ایم).
چنانکه گفته شد، بقول تل‌ماها اوّل پادشاه خسرون اورروی پسر خویا بود و پس از پنج سال عبدو پسر مازااور[۱] بتخت نشست و هفت سال بعد فره‌دشت پسر گبرو[۲] جانشین او گردید. او پنج سال سلطنت کرد و پس از آن پسرش باکرو[۳] بتخت نشست و سه سال حکم راند (بعضی تصوّر می‌کنند، که اسم او مصحّف پاکر اشکانی است، ولی برخی بعکس گویند، که مصحّف بکر یا بکیر است، چون این صفحه عرب‌نشین بوده، ما عقیده آخری را ترجیح می‌دهیم. م.). پسر باکرو پس از او بتخت نشست و ۲۰ سال سلطنت کرد، او همنام پدرش بود. چنین بنظر می‌آید، که او در اواخر سلطنتش گرفتار یک نفر مدّعی ماآنو نام گردیده و مجبور شده حکومت را با او تقسیم کند، ولی مدّعی مزبور بیش از چهار ماه بهره‌مندی نداشته و جایش را به آبگار فیکا[۴] (فیکا یعنی لال) داده و این شخص پس از دو سال باکرو را کشته و تنها زمامدار این صفحه گردیده. پس از آن اسامی پادشاهان خسرون مانوس یا مان‌نس[۵] و آبگار یا آوگار[۶] بود. اسم اوّلی را باید مصحّف اسم ایرانی دانست زیرا تاسی‌توس آن را منوبازوس[۷] نوشته (سالنامه‌ها، کتاب ۱۵، بند ۱) و یوسف فلاویوس همچنان (تاریخ قدیم یهود، کتاب ۲۰، بند ۲) و موسی‌خورن-مونوواز[۸] (تاریخ ارمنستان، کتاب ۲ و ۲۳).
منوبازوس هم معلوم است، که مصحّف مینوباذ پارسی می‌باشد، ولی نام دوّم باید مصحّف اکبر باشد، زیرا اکبر در ابتداء آکبار شده بعد آکبار به آبکار و آبگار تبدیل یافته (بر سکّه‌ها بزبان یونانی آبگاروس کنده‌اند، ولی می‌دانیم، که یونانیها و رومیها و غیره اسامی را تصحیف می‌کردند. م.).
پس از مرگ آبگار لال فهرست سلسله پادشاهان خسرون چنین است:
۱-آبگار، که در ۷۰ ق. م بتخت نشست و در ۵۷ ق. م درگذشت. او متّحد تیگران
