می‌نویسانده‌اند زیرا اولاً به بعضی از کتیبه‌های فارسی آنها ترجمۀ آسوری ( بابلی) و عیلامی و ندرتاً آرامی علاوه شده ثانیاً بعضی از شاهان هخامنشی کتیبه‌هائی بزبان و خط خارجی نویسانده‌اند آنهائی که معروف و طرف توجۀ علماء فن می‌باشد از این قرار است.
اول-راجع به کوروش بزرگ اسطوانۀ از گل پخته در بابل یافته‌اند که دارای کتیبه‌ایست بزبان بابلی و قسمت اعظم آن محو شده این استوانه که دارای ۴۵ سطر است در موزۀ بریطانیائی است (مضمون آن در صفحه ۹۲ ذکر شده).
دوم-راجع به کمبوجیه کتیبه‌ایست که در روی یک مجسمه فرعون مصری بخطوط مصری قدیم (یروگلیف) نوشته شده و در موزۀ واتیکان روم است.
سوم-متعلق به داریوش چند کتیبه بزبان و خط غیر پارسی یافته‌اند:
۱) کتیبۀ کوچکی در بیستون که بزبان شوشی جدید است و مضمون آن هنوز معلوم نیست این کتیبه دارای ده سطر است ۲) یک تکرار مختصری از سه سطر کتیبۀ بزرگ داریوش بزبان شوشی جدید ۳) کتیبۀ نیز در چهار سال قبل پروفسور ارنست هرتسفلد در نقش رستم در مقبره داریوش اول یافته که از این شاه و در زبان آرامی است بعضی از قسمتهای این کتیبه محو شده باقی قسمت‌ها را در شرف خواندن می‌باشد ۴) کتیبه‌ایست بزبان شوشی جدید مرکب از ۲۴ سطر در دیوار جنوبی قصری که در تخت جمشید بنا شده بود ۵) کتیبۀ بزبان بابلی در تخت جمشید ۶) استل‌هائی بخط مصری قدیم که در نزدیکی کانال سوئز کشف گردیده ۷) کتیبۀ مفصلی که در تلّ المسخوط در نزدیکی کانال آب‌شیرین کشف شده و بخط مصری است کتیبه‌های مصری مذکور فهرستی است از اسامی مردمان مختلف که از مصر تا بوسپور (واقع در قریم در کنار دریای سیاه) سکنی داشتند و مضمون این فهرست را نوشته‌های هرودوت تأیید می‌کند زیرا مورخ مذکور راجع به قشون‌کشی داریوش به مملکت سک‌ها اسم مردمانی را که در
