در قرن هفتم قبل از میلاد بدست آسوریها منقرض شد. علمائی مانند کندر، سیس، سنین، برای خواندن این خطّ کار میکردند، ولی زحمات آنها نتیجه قطعی نداده بود، زیرا در اینجا کتیبهای که به دو زبان باشد بدست نیامده و تاریخ این ملت را هم نمیدانند. مهری از یکی از پادشاهان (هیت) پیدا شده که بخطّ میخی بر آن کندهاند، تارکودیمو، بخطّ هیتی هم چیزی نوشته شده، ولی معلوم نیست که این نوشته ترجمه خطی باشد.[۱] عجالةً موادّ خام زیاد بدست آمده. در ۱۸۹۰ هیئتی از (اگسفورد)[۲] به ریاست (رامزی)[۳] به امکنۀ قدیم دولت هیت فرستاده شد و این هیئت در کاپادوکیۀ آسیای صغیر تحقیقاتی کرده آثار زیاد بدست آورد. حجاریهای برجسته هم از دورۀ هیتها یافتهاند و معلوم شده که صنایع اینها ترکیبی و خشن بوده. اشیاء و آثار زیاد از هیتها در موزه برلن است و علمای فرانسوی، آلمانی و غیره به نوبت در این جاها کار کردهاند.
پایتخت این دولت در ابتداء در (پتریوم) بود که اکنون موسوم به بوغازگیی است و بعد در (کاراکامش) در ساحل فرات (کارکمیش توریة).
خطّ فینیقی
این خطّ را تا ۱۷۳۵ نتوانستند بخوانند در این سال نوشتهای بخطّ فینیقی و یونانی در جزیرۀ مالت بدست آمد و خواندن این خطّ سهل گردید. بعد علمائی مانند سوینتن انگلیسی[۴] و بارت لمی فرانسوی[۵] الفبای زبان را بدست آورده معلوم کردند که زبان فینیقی کاملا زبان سامی است.
خطّ عربستان جنوبی
تا ۱۸۱۰ علماء اروپائی اطلاعی از این خطّ نداشتند، در این سال دکتر (زتسن) سوادهائی از خطوط سبأ که اهمیتی نداشت به اروپا فرستاد، بعد سیاح فرانسوی (آرن) سوادی از ۵۶ کتیبه و ۲۰ لوحه در محلهای جنوب عربستان برداشت و بدینوسیله توانستند با زبان حمیری آشنا شوند. در ۱۸۶۹ عالم سامیشناس فرانسوی (گالوی) لباس اعراب بدوی پوشیده داخل عربستان شد و هفتاد سند بدست