حسّیّاتمان یکی نیست، بعضی خواهان جنگند و برخی بر ضدّ آن میباشند. اگر این حال دوام یابد، بین آتنیها اختلاف خواهد افتاد و بر اثر آن بطرف مادیها خواهند رفت، ولی، اگر ما جنگ کنیم و خدایان بیطرف بمانند، زودتر از آنکه خیانت در میان آتنیها بروز کند، فاتح خواهیم بود. تصمیم بر جنگ حالا در اختیار تو است.
اگر تو رأی خود را موافق رأی من دهی، استقلال وطن ما محفوظ و جمهوری ما اوّل جمهوری یونان خواهد بود و هرگاه رأی تو برخلاف آن باشد، از تمام مزایائی، که شمردم محروم خواهی ماند. پس از این نطق کاللیماک رأی به جنگ داد و اکثریّت آراء برای جنگیدن حاصل شد. پس از آن سپاهیان یونانی صفوف خود را آراستند، بدین ترتیب، که آتنیها در میمنه به سرداری کاللیماک جا گرفتند، بعد از آنها طوائف دیگر، موافق مقامی که داشتند، و در میسره اهالی پلاته ایستادند. وقتی که صفوف آراسته شد، معلوم گردید، که صف جنگی آتنیها مساوی صف جنگ مادیها است (هرودوت کلمۀ مادی را بجای پارسی زیاد استعمال کرده)، ولی قلب صف ضعیف است و جناح راست و چپ قوی. پس از آن آتنیها تفأل زده از نتیجۀ آن امیدوار شدند و از جا حرکت کرده دوان به قشون پارسی حمله کردند. مسافت بین دو قشون هشت استاد بود[۱] پارسیها از شتاب آنها در حیرت شدند، چه بیسواره نظام و با عدّۀ قلیل حمله میکردند. بنابراین پنداشتند، که یونانیها دیوانه شدهاند، که رو به مرگ حتمی میروند، ولی آتنیها، همینکه به خارجیها رسیدند، تنگ به یکدیگر پیوسته کارهائی کردند، که فراموششدنی نیست. بعد هرودوت گوید (کتاب ۶ بند، ۱۱۲) بقدری، که بخاطر دارم، آتنیها اوّل مردم یونان بودند، که دوان حمله به دشمن کرده بیترس بلباس مادی نگریستند و توانستند به سربازان مادی (یعنی پارسی) نگاه کنند، چه تا آن زمان از اسم مادی یونانیها دوچار وحشت میشدند. جنگ سخت بود و بطول انجامید. بالاخره پارسیها و سکاها، که در قلب قشون بودند، قلب قشون یونانی را شکافتند و از این بهرهمندی خود استفاده کرده یونانیها را
- ↑ ۱۴۷۲ مطر.