مجلس چنین نهاد که پافشاری نموده سه چیز را از شاه بخواهد: یکی برکناری رحیمخان از کارهای دولتی و بند کردن او. دیگری بر کناری پسر او از کارهای دولتی. سوم ایمنی تبریز و دلجویی از تبریزیان. از این نهش چون شب به نیمه رسیده بود خواستند پراکنده شوند. مردم خرسندی نمیدادند و جلوشان را میگرفتند و سرانجام تا فردا مهلت خواستند و بخانه‌های خود رفتند.
خیزش تهرانیان بیاری تبریزیان فردا یکشنبه چهارم خرداد (۱۳ ربیع‌الثانی)، در تهران یکی از روزهای پرهیاهوی تاریخی بود. امروز تهرانیان بیاری تبریزیان بازارها را باز نکردند، و از آغاز روز دسته بدسته رو بسوی بهارستان آورده در آن پیرامونها انبوه شدند. مجلس از آغاز روز برپا گردیده بروی درخواستهای سه گانه ایستادگی نشان داد.
از دربار برویه کاری گفته بودند: با بودن علما و نمایندگان آذربایجان و کسانی از اعیان، از تبریز دربارهٔ پیش آمد جستجو رود. از اینرو نمایندگان دهگانه آذربایجان و حاجی امین‌الضرب و حاجی محمد اسماعیل همراه دو سید و پسران ایشان، آهنگ دربار کردند، و در آنجا با امامجمعه تهران و حاجی شیخ فضل‌الله و پسر او شیخ مهدی و ظل‌السلطان و نایب‌السلطنه و عضدالملک و اتابک و وزیران گرد آمده فراهم نشستند.
نخست با اتابک گفتگوهایی رفت. سپس همگی به تلگرافخانه عمارت گلستان رفتند و با تبریز بگفتگو پرداختند (گفتگو را خواهیم آورد).
مجلس همچنان برپا می‌بود و نتیجه را می‌بیوسید. از آنسوی مردم همگی اطاقهای مجلس و سراسر باغ بهارستان و جلوخان مجلس و خیابان
ها را پر کرده بودند، و در هر گوشه‌ای یک ملایی، یا طلبه‌ای، یا
