برگه:TarikhMokhtasareDolateGhadimeRoom.pdf/۸۶

این برگ نمونه‌خوانی شده ولی هنوز هم‌سنجی نشده‌است.
— ۸۶ —

و شش مکلف بود که هرگاه او را برای خدمت نظامی احضار کنند اطاعت نماید. اگر سوار بود اقلا در ده جنگ میبایست خدمت کند و اگر پیاده بود در بیست جنگ و مادام که باین مقام نایل نشده در تحت فرمان سردار بود لکن تجهیز سپاه وقت معین نداشت فقط در موقع ضرورت واقع میشد و در آن صورت کنسول بتمام افراد ملت حکم میکرد در کاپیتل حاضر شوند آنگاه از هریک از طوائف سی و پنج گانهٔ روم برای هر لژیون یکنفر اختیار میکردند و این عمل را چندان مکرر مینمودند که سپاهیان لژبونها کامل شود و چون این مقصود حاصل میشد تمام لشکریان قسم یاد میکردند که از اطاعت سردار سر نپیچند و تا او ایشانرا مرخص نکند از جمع خارج نشوند.

عدد سپاهیان یک لژیون از چهار هزار و دویست الی شش هزار نفر بود. بدواً عدهٔ قلیلی از سواران هم که عبارت از جوانهای متمول بودند نیز با هر لژیون همراه بودند. بعدها ایشانرا سرداران بعنوان صاحبمنصب ملازم خویش قرار دادند و سوارانی که در لشکر رومی خدمت میکردند منحصر شد بکسانی که از ملل خارجه داخل سپاه روم میگردیدند. هیچ دسته قشون رومی کمتر از یک لژیون نمیشد و هر کنسولی اقلا دو لژیون و گاهی هم بیشتر در تحت فرمان خود داشت.

بعد از آنکه ایطالیا مسخر رومیان شد قبایل مجاور روم را نیز