بمسقط شتافتند آنرا بی‌رنج و دشواری بکف آوردند.
ولی ایرانیان نتوانستند قلعه‌های شرقی و غربی آنجاها را که بنام جلالی و مرانی معروفند[۱] مسخر سازند و با اینکه می‌گویند پنج هفته آنجا را محاصره کردند باز پیشرفت نیافتند.[۲]
هنوز چندی از گرفتن شهر مسقط نگذشته بود که تقی خان با امام سیف نزاع کرده و امام با دسته کشتیهایش به برکه رفته از آنجا بداخله کوچیده با همچشم خود بالعرب بن حمیر مخابره و معاوضه نمود بالعرب نه تنها تن در داد که از هرگونه ادعای امامت دست بکشد بلکه پیمان بست که در دشمنی با ایرانیان بیاری امام برخیزد.[۳]
چون تقی خان از گرفتن باروهای مسقط نومید گشت محاصره را در بیست و پنجم مه ۱۷۳۸ بپایان آورده با لشکر خود به برکه شتافت و در آنجا هم مانند مسقط باروهای شهر از او جلوگیری کردند اینجا نیز بار دیگر میان تقی خان و لطیف خان آزردگی دست داده و تقی خان دریا بیگی بدبخت را زهر داد[۴] از آنچه بدست می‌آید نمایانست که کار
- ↑ این باروها که پرتغالیها در قرن ۱۶ ساخته بودند بنام «القلعه الشرقیه» و «القلعه الغربیه» معروف بودند.
- ↑ بدجو صفحه ۱۴۳.
- ↑ همو.
- ↑ روزنامه گمبرون ۲۶ ژون ۱۷۳۸.
پیرامون آنجا همه آنرا «حصن حصین» می‌پنداشتند و چند توپ کهنه را در آنجا دید که برخی اسم امام سعف (سیف) و یکی نام قلی خان سپهسالار ایرانی که مسقط را گرفت بر آنها نقش کرده بودند (سیاحتها در عربستان تألیف او، چاپ لندن ۱۸۳۸ را ببینید) ممکنست این توپ آجری لقب سابق نادر یعنی طهماسب قلی خان را نشان می‌داده.
