گذشت» دوباره می‌نویسد «جمعی از مظنه آن شد که از مخدرات استار آن سلسله که از سید مبارک صاحب فرزند بود از نقصان عقل و جهل و به اغوای فتنه‌جویان عرب او را مسموم ساخته‌اند.
به گفته اسکندر بیگ ناصر بسیار درمانده و مرد ناتوانی بوده که اگر هم نمی‌مرد در خور فرمانروائی نبود.
سید راشد
پس از سید ناصر پسر عموی او سید راشد بن سالم بن مطلب به فرمان شاه عباس فرمانروایی یافت. سیدعلی داستان‌هایی ازو و از نافرمانی عشایر بر او آورده که چون استواری و نااستواری آنها دانسته نیست در اینجا نمی‌نگاریم. به‌هرحال زمان والی‌گری او نیز اندک بود و در سال ۱۰۲۹ کشته گردید. چگونگی را چنانکه در عالم‌آرا و کتاب سیدعلی نوشته این است که آل غزی[۱] (بنی لام) که بسته مشعشعیان بودند پس از مرگ سید مبارک گروهی از آنان به خاک بصره رفته و در آنجا نشیمن گزیده بودند. سید راشد با سپاه اندکی بر سر آنان رفت که ایشان را بار دیگر به خوزستان برگرداند و آنان ایستادگی نموده به جنگ برخاستند و سید راشد در جنگ کشته گردید.
پس از این حادثه مشعشعیان و اعراب هویزه به چند بخش شده و هر بخشی فرمانروای جداگانه‌ای برگزیدند. از جمله سید سلامه نامی به دورق آمده و دژ آنجا را استوار ساخته بیرق خودسری برافراشت.
در همان سال امام قلی خان بیگلربیگی فارس به فرمان شاه لشکر بر سر او آورده و او را از دورق بیرون راند و این شهر را که از آغاز والی‌گری
- ↑ اسکندر بیگ آل فضیل نوشته. ولی گویا نادرست است.
