نوبت والی‌گری در هویزه از آن سید مبارک و جانشینان او بود در بصره و بخش جنوبی عراق خاندانی بنام دیریان فرمانروای داشتند که به استقلال فرمان می‌راندند و چون داستان ایشان با این تاریخ ارتباط دارد در اینجا به اختصار می‌سراییم.
بنیاد این خاندان را افراسیاب پاشا گذاشت و او چنانکه کعبی می‌نویسد از مردم دیر بوده که نام دیهی در نزدیکی بصره است و از اینجاست که ایشان را دیری می‌خوانند. به گفته او از بازماندگان سلجوقیان روم بوده که دانسته نیست از کی بخاک بصره آمده و نشیمن گرفته بودند.
چنانکه گفته‌ایم در این زمان در عراق از دولت عثمانی جز نام نشانی نبوده سلطانان عثمانی که در استانبول نشسته گرفتار جنگ با دولت‌های اروپا و پادشاهان ایران بودند کمتر مجال داشتند که به عراق بپردازند و بیش از این خواستار نبودند که آن سرزمین بنام خاک عثمانی باشد. از اینجاست که والی به بغداد فرستاده و رشته اختیار را از هر باره بدست او می‌سپاردند و چه بسا که این والی به خودسری برخاسته یکرو به ایران نشانداده و یکرو به عثمانی بدینسان خود را در میان دو دولت دشمن آسوده نگاه می‌داشت. و چه بسا که در بصره و دیگر شهرها نیز کسانی که به خودسری برخاسته آن رفتار را که والی بغداد با سلطان عثمانی می‌نمود اینان به والی بغداد می‌نمودند.
بویژه بصره و بخش جنوبی عراق که بیشتر زمانها بدست گردن‌کشان بود و چنانکه گفتم گاهی نیز مشعشعیان دست به آنجا می‌انداختند.
در سال ۱۰۰۵ بصره بدست علی پاشا نامی از عثمانیان بود و
