بیجن‌خان اظهار نمود که دولت ما هرگز به این جنگ و غوغا راضی نبودند و همیشه طالب صلح با دولت ایران می‌باشند حال که ثمرۀ جنگ و جدال فی‌الجمله معلوم امنای دولت ایران شده و میل به صلح و صلاح نموده‌اند دولت علیۀ روس نیز با وجود غلبه و استظهار باز از مصالحه و مهادنه سرباز نخواهند زد مشروط بر آن‌که نایب‌السلطنه به وکالت دولت خود ارکان مصالحه را قبول فرموده و کاغذ در قبول کردن ارکان مصالحه برای من بفرستند پس از آن‌جایی را معین خواهم کرد که در آن مکان همدیگر را ملاقات کرده به انجام امر مصالحه اشتغال نماییم و جزئیات امر مصالحه را در مجلس ملاقات گفتگو کرده قرار خواهیم داد و لابد باید این ارکان مصالحه از طرف دولت ایران قبول شود:
رکن اول - ایروان و نخجوان و اردوباد که در ید تصرف لشکر روس است به دولت علیۀ روس واگذار شود و رودخانۀ ارس به سرحدیت بین الدولتین مقرر گردد.
رکن دویم - طالش و مغان که حین مصالحه در تصرّف دولت علیه ایران است به دولت روس رد شود.
رکن سیم - بیست کرور اشرفی یک مثقالی که در مخارج این جنگ دولت روس متضرر شده‌اند دولت علیۀ ایران تسلیم نمایند.
رکن چهارم - خود نایب‌السلطنه یا پادشاه مرحوم از طرف دولت علیۀ ایران بعد از انجام صلح به دارالسلطنۀ پترزبورگ رفته عذرخواهی نقض عهد سابق را نمایند و نوشتجات به این مضمون نوشته همراه بیجن‌خان به خدمت نایب‌السلطنه فرستاد و سبب قبول نمودن امنای دولت روس مصالحه را آن بود که مابین دولت علیۀ روم با دولت روس سه چهار ماه بود که به نقار کلی کشیده بود و مادّۀ نزاع فیمابین ایشان مستعد شده چنان‌که در همان اوقات جنگ‌های عظیم واقع شد. و ژنرال بسقویچ بعد از مصالحه با دولت ایران به تفلیس معاودت نکرده با لشکرهایی که در آذربایجان همراه داشت به خاک دولت روم رفته به جنگ و جدال مشغول شد. باری بیجن‌خان با نوشتجات مذکور در ارومیه به خدمت نایب‌السلطنه رسید و نایب‌السلطنه محض دولت‌داری و دولتخواهی قطع‌نظر از سخن بدگویان و بدخواهان که در خدمت خاقان مغفور می‌کردند فرموده به
