از لشکریان برای بستن سنگر به سمت دروازۀ خوش آمدند ولی آن روز مقدور نشد که سنگر بسته مستحفظ گذاشته شود.
فردای آن روز پادشاه مرحوم بروسکی نام فرانسه را که معلم نظام بود با یک فوج سرباز و یک عراده توپ به بستن سنگر در دروازۀ خوش مأمور فرمودند افاغنه نیز از قلعه بیرون آمده به مدافعه مشغول شدند، چون مأمورین از سربازان جدید بودند و هنوز در کار جنگ مهارتی نداشتند افاغنه بر ایشان غالب آمده به قدر سیصد نفر مقتول و مابقی در دیوار بست باغی محصور آمدند و عرادۀ توپ شکسته در میدان ماند، پادشاه مرحوم امیرزاده خسرومیرزا را با جمعی به امداد محصورین فرستادند. امیرزاده افاغنه را پس نشانیده محصورین را از آن مهلکه مستخلص ساختند و با توپ مزبور به اردو رسانیدند اما بستن سنگر در آن روز نیز مقدور نشد بلکه همان شب سربازان مستحفظ سنگر تل‌بنگی را نیز احضار اردو فرمودند و صبح از آن مکان کوچ واقع شده در مکان موسوم به تخت صفر نصب خیام اقامت نمودند و در شبی از شب‌ها تفنگچیان افاغنه از شهر بیرون آمده بر بالای کوهی که مشرف بر اردو بود صعود نموده به انداختن تفنگ و شمخال مشغول گردیدند.
پادشاه مرحوم امیرزاده احمدمیرزا را به دفع افاغنه مأمور فرموده ایشان را از سر کوه راندند و به جهت نامناسبی مکان از آنجا نیز حرکت نموده به سمت شرقی هرات در محلی که موسوم به سنگر شیردل‌خان بود اردو زده متوقف شدند. در آن ایام توقف روزی از قلعه قریب به دروازه هزار جمعیت از افاغنه و اهالی شهر و تایمنی و دو عراده توپ با شاهزاده جهانگیر ولد کامران و شیر محمدخان هزاره که به کمک شاهزاده کامران آمده بود بر سر اردو آمدند و آن روز جنگ عظیم واقع شده جمعی از طرفین مقتول و مجروح گردیدند و تا شب جنگ قائم بود.
بعد از سه روز ملا بهرام نام فرستادۀ کامران‌میرزا خدمت شاه مرحوم آمده استدعای صلح نمود و در بین گفتگوی صلح گرد سپاه افاغنه ظاهر شد، پادشاه مرحوم چون از کید افاغنه آگاه گردید به توپخانۀ مبارکه تشریف برده مهدی‌خان قراپاپاق را با سوارۀ ماکویی به سرکردگی آقا بیک به مدافعه مأمور فرمودند. نظر به قلت مأمورین افاغنه ایشان را
