جمع سرکار نایبالسلطنه فرموده از دارالخلافه مرخص و روانۀ مشهد مقدس ساختند.
نایبالسلطنه از راه فیروزکوه و کالپوش عازم مملکت خراسان شده بعد از طی منازل وارد مشهد مقدس و به آستانبوسی امام هشتم علیه و علی آبائه السلام مشرف شدند و نیز از دارالخلافه حکم فرموده بودند که نواب امیرزاده احمدمیرزا که از طرف پادشاه مرحوم به نیابت مشهد مقدس سرافراز بوده خلعت و فرمان التفات را که از خاقان مغفور به جهت پادشاه مرحوم مرحمت شده با توپهای بزرگ قلعهکوب و خمپارهها که در مشهد مقدس موجود بود با قورخانه خدمت پادشاه مرحوم رساند.
امیرزاده احمدمیرزا حسبالفرمان قبل از ورود نایبالسلطنه به مأموریت خود عمل نموده در بین راه کوهستان به اردوی مبارک رسید و به امیرزاده قهرمانمیرزا نیز حکم شد که از خطۀ یزد به راه طبس حرکت کرده میر علی نقیخان را با تفنگچیان طبس برداشته به اردوی هرات ملحق شود. چون وقایع هرات چنانکه مسطور شد به عرض سرکار نایبالسلطنه رسید دانستند که کار هراتیان قوتی دارد و به آنقدر اردو که در هرات موجود است تسخیر هرات به سهولت ممکن نیست.
با وجود شدت ناخوشی که بر مزاج مبارک استیلا داشت خواستند که به نفس نفیس همایون به طرف هرات حرکت فرمایند، میرزا ابوالقاسم قائممقام با وجود استیلای ضعف و ناخوشی به هیچگونه مصلحت نمیدید که سرکار نایبالسلطنه به مشقت حرکت سفر اقدام فرمایند و خود نیز دوری از خدمت سرکار نایبالسلطنه را مصلحت کار خود نمیدید. سرکار نایبالسلطنه حکما و حتما بر یکی از این دو کار عازم و جازم شدند که یا خود به وجود شریف رنج سفر را متحمل شوند یا قائممقام لشکر را برداشته روانه شود و تخت روان حاضر فرموده به سبب اهمال قائممقام در رفتن هرات سوار شده تا بیرون شهر که مقر اردوی همایون بود تشریف بردند. قائممقام به یقین دانست که چاره جز حرکت به سمت هرات نیست، خدمت نایبالسلطنه رسیده متقبل و متعهد بردن اردو شد. نایبالسلطنه به شهر معاودت فرمودند، قائممقام با هشت هزار نفر و هشت عراده توپ روانۀ هرات شد و در منزل تربت جام امیرزاده قهرمانمیرزا با تفنگچیان طبس به اردوی میرزا ابوالقاسم قائممقام رسیده کوچبرکوچ حرکت کرده در