هر لبی که بر لبم رسید
یک ستاره نطفه بست
در شبم که مینشست
روی رود یادگارها
پس چرا ستاره آرزو کنم؟
* *
این ترانهٔ منست
–دلپذیر دلنشین
پیش از این نبوده بیش از این