| | | | | | |
| |
نقش شفانامه‌ی عیسی‌ست این |
|
یا رقم خامه‌ی مانی‌ست این |
|
| |
غنچه‌ای از گلبن ناز آمده؟ |
|
یا گلی از گلشن راز آمده؟ |
|
| |
صبح طرب مطلع انوار اوست |
|
جیب ادب مخزن اسرار اوست |
|
| |
نظم کلامش نه به غایت بلند، |
|
تا نشود هر کس از آن بهره‌مند |
|
| |
سر معانی‌ش نه ز آنسان دقیق، |
|
که‌ش نتوان یافت به فکر عمیق |
|
| |
لفظ خوش و معنی ظاهر در آن |
|
آب زلال است و جواهر در آن |
|
| |
شاهد اسرار وی از صوت حرف |
|
کرده لباسی به بر خود شگرف |
|
| |
بسته حروفش تتق مشک‌فام |
|
حور مقصورات فی‌الخیام |
|
| |
ماشطه‌ی خامه چو آراستش |
|
از قبل من، لقبی خواستش |
|
| |
تحفةالاحرار لقب دادمش |
|
تحفه به احرار فرستادمش |
|
| |
هر که به دل از خردش روزنی‌ست |
|
هر ورقی در نظرش گلشنی‌ست |
|
| |
کرد مجلد سوی جلدش چو میل |
|
داد ادیم از سر مهرش سهیل |
|
| |
زهره شد از چنگ خوش آوازه‌اش |
|
تار بریشم ده شیرازه‌اش |
|
| |
باش خدایا به کمال کرم، |
|
حافظ او ز آفت هر کج‌قلم! |
|
| |
ظلمت کلک وی ازین حرف نور |
|
دار چو انگشت بداندیش دور |
|
| |
شکر که این رشته به پایان رسید |
|
بخیه‌ی این خرقه به دامان رسید |
|
