| | | | | | |
|
یار ما را گر غمی از یار نبود گو مباش |
|
ور من غمخوار را غمخوار نبود گو مباش |
|
|
ما چنین بیمار و او از درد ما فارغ ولی |
|
گر طبیبی را غم از بیمار نبود گو مباش |
|
|
در جهان تاتار زلفش عنبر افشانی کند |
|
گر نسیم نافهی تاتار نبود گو مباش |
|
|
گر جهان بی یار باشد من جهانم از جهان |
|
چون سر از دستم شد ار دستار نبود گو مباش |
|
|
شادی از دینار باشد نیک بختانرا ولیک |
|
کاش بودی شادی ار دینار نبود گو مباش |
|
|
گر بدانایی دلم اقرار نارد گومیار |
|
ور درین کارش غم از انکار نبود گو مباش |
|
|
منکه از جام می لعل تو مست افتادهام |
|
گر مقامم بر در خمار نبود گو مباش |
|
|
هر که را بازاریی بیزار کرد از عقل و دین |
|
از سر بازار اگر بیزار نبود گو مباش |
|
|
گر ز می نبود شکیبم یک نفس عیبم مکن |
|
می پرستی گر ز می هشیار نبود گو مباش |
|
|
چون مرا در دیر جام باده دایم دایرست |
|
در دیارم گر ز من دیار نبود گو مباش |
|
|
گر غمت گرد از من خاکی برآرد گو برآر |
|
چون تو هستی گر ز من آثار نبود گو مباش |
|
|
زین صفت کانفاس خواجو مشک بیزی میکند |
|
عود اگر در طبلهی عطار نبود گو مباش |
|