دیوان سلمان ساوجی/رباعیات/بر زلف تو چون باد وزیدن گیرد

بر زلف تو چون باد وزیدن گیرد

از هر طرفی مشک وزیدن گیرد

چون در لبت اندیشه باریک کنم

خون از رگ اندیشه چکیدن گیرد