رباعیات خیام (تصحیح فروغی و غنی)/ای پیر خردمند پگه‌تر برخیز

۱۱۲

  ای پیر خردمند پگه‌تر برخیز وان کودک خاک بیز را بنگر تیز  
  پندش ده و گو که نرم نرمک می‌بیز مغزِ سَرِ کیقباد و چشم پرویز  


رباعی ۱۱۲– خواجه حافظ در این نوع معنی داد سخن را داده است میفرماید:
  سپهر بر شده پرویزنی است خون افشان که ریزه‌اش سرِ کسری و تاج پرویز است  

یا میگوید:

  قدح بشرط ادب گیر زانکه ترکیبش ز کاسهٔ سرِ جمشید و بهمن است و قباد  

و نیز:

  تکیه بر اختر شبگرد مکن کاین عیّار تاج کاوس رُبود و کمر کیخسرو  

و همچنین:

  بگذر ز کبر و ناز که دیده است روزگار چین قبای قیصر و طَرف کلاه کی  

و در کلمات بزرگان از این نوع بسیار است. پگه مخفف پگاه یعنی صبح زود