رباعیات خیام (تصحیح فروغی و غنی)/نتوان دل شاد را بغم فرسودن

۱۴۸

  نتوان دل شاد را بغم فرسودن وقت خوش خود بسنگ محنت سودن  
  کس غیب چه داند که چه خواهد بودن می باید و معشوق و بکام آسودن