رباعی‌های مهستی گنجوی/رباعی شمارهٔ ۱۵۷

by مهستی گنجوی

	دل در ازل آمد آشیان غم تو			جان تا به ابد بود مکان غم تو
	من جان و دل خویش از آن دارم دوست			کین داغ تو دارد آن نشان غم تو