شاهنامه (تصحیح ژول مل)/رزم رستم با تورانیان

by فردوسی

رزم رستم با تورانیان

	چنین گفت پس گیو با پهلوان			که ای نازش شهریار وگوان
	شوم ره بگیرم بافراسیاب			نمانم که آید بدین روی آب		۹۲۵
	سر پل بگیرم بدآن بد گمان			بدارمش از آن روی پل یک زمان
	بدآن تا بپوشند گردان سلچ			که بر ما سر آمد نشاط و مزیچ
	بشد تازیان تا سر پل دمان			بزه بر نهاده دو زاغ کمان
	چنین تا بنزدیکئ پل رسید			چو آمد درفش جفاپیشه دید
	که بگذشته بودند از آن روی آب			به پیش سپاه اندر افراسیاب		۹۳۰
	تهمتن بپوشید ببر بیان			نشست از بر ژنده پیل ژیان
	بشد پیش سالار توران بجنگ			بغرّید همچون دمنده نهنگ
	چو بر رخش افراسیابش بدید			تو گفتی که هوش از تنش بر رمید
	زچنگ وبر وبازو ویال اوی			بگردن بر آن هول گوپال اوی
	چو طوس وچو گودرز نیزه گزار			چو گرگین وچون گیو گرد سوار		۶۳۵
	چو بهرام وچون زنگهٔ شاوران			چو فرهاد وبرزین چنگ آوران
	جزین لشکر سرفرازان بجنگ			همه نیزه وتیغ هندی بچنگ
	همه یکسر از جای برخاستند			بسان پلنگان برآراستند
	برآن گونه شد گیو در کارزار			چو شیری که گم کرده باشد شکار
	پس وپیش هر سو بشمشیر وگرز			دو تا کرد بسیار بالای برز		۶۴۰
	زتوران فراوان سران کشته شد			زنام آوران بخت برگشته شد
	رمیدند ازو رزمساران چین			شده خیره سالار توران زمین
	سبگ ران بجنگ اندرون تیز کرد			برآشفت وآهنگ آویز کرد
	چو رستم چنان دید گرز گران			بگرند برآورد وبفشرد ران
	به پیش سپاه اندر آمد دلیر			بغرّید بر سان غرّنده شیر		۶۴۵
	پس پشت او پور کشواد بود			که با جوشن وگرز پولاد بود
	سواران وگردان ایران دمان			بچنگ اندرون گرز وتیر وکمان
	چو شد تیره تر چشم توران سپاه			بگردون برافراخت رستم کلاه
	بپیران ویسه چنین گفت شاه			که ای پر خرد مهتر نیک خواه
	زشیران توران خنیده توئی			جهانجوی وهم رزم دیده توئی		۶۵۰
	عنانرا بتندی یکی بر گرای			برو تیز از ایشان بپرداز جای
	چو پیروزگر باشی ایران تراست			تن پیل وچنگال شیران تراست
	چو پیران از افراسیاب این شنید			چو باد دمان از مهان بر دمید
	بسچید با نامور ده هزار			زترکان دلیران خنجر گزار
	چو آتش بر آمد بر پیل تن			کزو بود نیروی جنگ وشکن		۶۵۵
	تهمتن بلبلها برآورده کف			تو گفتی که بستد زخورشید تف
	برانگیخت اسپ وبرآمد خروش			برآنسان که دریا برآید بجوش
	سپر در سر وتیغ هندی بمشت			از آن نامداران دو بهره بکشت
	نگه کرد افراسیاب از کران			چنین گفت با نامور مهتران
	که گر تا شب این جنگ هم زین نشان			میان دلیران و گردنکشان		۶۶۰
	بماند نماند سواری بجای			نبایست کردن برین رزم رای
	برزم دلیران ایران شدیم			سگالش گرفتیم وشیران شدیم
	کنون دشت روباه بینم همی			سر از رزم کوتاه بینم همی