| | | | | | |
|
قد صرفت العمر فی قیل و قال |
|
یا ندیمی قم، فقد ضاق المجال |
|
|
و اسقنی تلک المدام السلسبیل |
|
انها تهدی الی خیر السبیل |
|
|
و اخلع النعلین، یا هذا الندیم |
|
انها نار أضائت للکلیم |
|
|
هاتها صهباء من خمر الجنان |
|
دع کوسا و اسقنیها بالدنان |
|
|
ضاق وقت العمر عن آلاتها |
|
هاتها من غیر عصر هاتها |
|
|
قم ازل عنی بها رسم الهموم |
|
ان عمری ضاع فی علم الرسوم |
|
|
قل لشیخ قلبه منها نفور |
|
لا تخف، الله تواب غفور |
|
|
علم رسمی سر به سر قیل است و قال |
|
نه از او کیفیتی حاصل، نه حال |
|
|
طبع را افسردگی بخشد مدام |
|
مولوی باور ندارد این کلام |
|
|
وه! چه خوش میگفت در راه حجاز |
|
آن عرب، شعری به آهنگ حجاز: |
|
|
کل من لم یعشق الوجه الحسن |
|
قرب الجل الیه و الرسن |
|
|
یعنی: «آن کس را که نبود عشق یار |
|
بهر او پالان و افساری بیار» |
|
|
گر کسی گوید که: از عمرت همین |
|
هفت روزی مانده، وان گردد یقین |
|
|
تو در این یک هفته، مشغول کدام |
|
علم خواهی گشت، ای مرد تمام؟ |
|
|
فلسفه یا نحو یا طب یا نجوم |
|
هندسه یا رمل یا اعداد شوم |
|
|
علم نبود غیر علم عاشقی |
|
مابقی تلبیس ابلیس شقی |
|
|
علم فقه و علم تفسیر و حدیث |
|
هست از تلبیس ابلیس خبیث |
|
|
زان نگردد بر تو هرگز کشف راز |
|
گر بود شاگرد تو صد فخر راز |
|
|
هر که نبود مبتلای ماهرو |
|
اسم او از لوح انسانی بشو |
|
|
دل که خالی باشد از مهر بتان |
|
لتهی حیض به خون آغشته دان |
|
|
سینهی خالی ز مهر گلرخان |
|
کهنه انبانی بود پر استخوان |
|
|
سینه، گر خالی ز معشوقی بود |
|
سینه نبود، کهنه صندوقی بود |
|
|
تا به کی افغان و اشک بیشمار؟ |
|
از خدا و مصطفی شرمی بدار |
|
|
از هیولا، تا به کی این گفتگوی؟ |
|
رو به معنی آر و از صورت مگوی |
|
|
دل، که فارغ شد ز مهر آن نگار |
|
سنگ استنجای شیطانش شمار |
|
|
این علوم و این خیالات و صور |
|
فضلهی شیطان بود بر آن حجر |
|
|
تو، بغیر از علم عشق ار دل نهی |
|
سنگ استنجا به شیطان میدهی |
|
|
شرم بادت، زانکه داری، ای دغل! |
|
سنگ استنجای شیطان در بغل |
|
|
لوح دل، از فضلهی شیطان بشوی |
|
ای مدرس! درس عشقی هم بگوی |
|
|
چند و چند از حکمت یونانیان؟ |
|
حکمت ایمانیان را هم بدان |
|
|
چند زین فقه و کلام بیاصول |
|
مغز را خالی کنی، ای بوالفضول |
|
|
صرف شد عمرت به بحث نحو و صرف |
|
از اصول عشق هم خوان یک دو حرف |
|
|
دل منور کن به انوار جلی |
|
چند باشی کاسه لیس بوعلی؟ |
|
|
سرور عالم، شه دنیا و دین |
|
سر ممن را شفا گفت ای حزین |
|
|
سر رسطالیس و سر بوعلی |
|
کی شفا گفته نبی منجلی؟ |
|
|
سینهی خود را برو صد چاک کن |
|
دل از این آلودگیها پاک کن |
|