| | | | | | |
|
نان و حلوا چیست، دانی ای پسر؟ |
|
قرب شاهان است، زین قرب، الحذر |
|
|
میبرد هوش از سر و از دل قرار |
|
الفرار از قرب شاهان، الفرار |
|
|
فرخ آنکو رخش همت را بتاخت |
|
کام از این حلوا و نان، شیرین نساخت |
|
|
قرب شاهان، آفت جان تو شد |
|
پایبند راه ایمان تو شد |
|
|
جرعهای از نهر قرآن نوش کن |
|
آیهی «لا ترکنوا» را گوش کن |
|
|
لذت تخصیص او وقت خطاب |
|
آن کند که ناید از صد خم شراب |
|
|
هر زمان که شاه گوید: شیخنا! |
|
شیخنا مدهوش گردد، زین ندا |
|
|
مست و مدهوش از خطاب شه شود |
|
هر دمی در پیش شه، سجده رود |
|
|
میپرستد گوییا او شاه را |
|
هیچ نارد یاد، آن الله را |
|
|
الله الله، این چه اسلام است و دین |
|
شرک باشد این، به ربالعالمین |
|