| | | | | | |
|
امروز بزم ما ز ولا همچو گلشن است |
|
عیش و طرب به پای علیرغم دشمن است |
|
|
از نکهت دهان تو ای یار کلبهام |
|
انبار عطر و بوی روانبخش مخزن است |
|
|
مژگان چو تیر و رخ سپر و ابرویت کمان |
|
وآن گیسوان پر گرهات همچو جوشن است |
|
|
بوی دهان تو چو شنیدم ز فرط وجد |
|
گفتم نسیم دوست و یا بوی لادن است |
|
|
امشب اگرچه تیره بود چشم ما، ولیک |
|
از طلعت جمال تو چون روز روشن است |
|
|
دیدم چو چشم جادوی تو دل ز راه رفت |
|
گفتم که چشم تو به جهان دزد رهزن است |
|
|
هر کس که حضرتت نشناسد به واجبی |
|
هرگز نگوید او که مرا روح در تن است |
|
|
هر کو به او رقیب بُد افعال زشتخوی |
|
کاین خون ناگزیر تمامت به گردن است |
|
|
این منصب ولایت و این شأن لافتی |
|
مخصوص بر امیر جهان، مقصد من است |
|
|
شاه دو کون، شیر خدا، واجب الوجود |
|
زوج بتول، نفس نبی، نور ذوالمن است |
|
|
واجب نه، لیک برتر از امکان بود بلی |
|
زیر از خدا وجوب وجودش معین است |
|
|
مردم حسد برند که روز جزا از او |
|
شیدای او بهشت برینش نشیمن است |
|