| | | | | | |
|
ساقی بیار بادهی و پر کن بیاد عید |
|
در ده که هم به باده توان داد، داد عید |
|
|
بنمود عید چهره و اندر رسید باز |
|
خرم وصال دلبر و خوش بامداد عید |
|
|
تشریف داد و باز اساس طرب نهاد |
|
ای صد هزار رحمت حق بر نهاد عید |
|
|
در بزم پادشاه جهان باده نوش کن |
|
وانگه به گوش جان بشنو نوش باد عید |
|
|
عید آمد و مراد جهانی به باده داد |
|
بادا جهان همیشه به کام و مراد عید |
|
|
عید خجسته روی به نظارگان نمود |
|
جام هلال باز به می خوارگان نمود |
|
|
آن به که روز عید به می التجا کنیم |
|
عیش گذشته را به صبوحی ادا کنیم |
|
|
با پیر می فروش برآریم خلوتی |
|
یک چند خانقاه به شیخان رها کنیم |
|
|
از صوت نای و نی بستانیم داد عید |
|
وز چنگ و عود کام دل خود روا کنیم |
|
|
هر خستگی که از رمضان در وجود ماست |
|
آنرا به جام بادهی صافی دوا کنیم |
|
|
چون وقت ما خوشست به اقبال پادشاه |
|
بر پادشاه مغرب و مشرق دعا کنیم |
|
|
سلطان اویس شاه جهاندار کامکار |
|
خورشید عدل گستر و جمشید روزگار |
|
|
فرماندهی که خسرو گردون غلام اوست |
|
در بر و بحر خطهی شاهی به نام اوست |
|
|
احوال خلق عالم و ارزاق مرد و زن |
|
قائم به عدل شامل و انعام عام اوست |
|
|
روی زمین ز شعلهی خورشید حادثات |
|
در سایهی حمایت کلک و حسام اوست |
|
|
جرم هلال عید که منظور عالمست |
|
نعل سمند سرکش خرم خرام اوست |
|
|
گیتی نهاده گردن طاعت به امر او |
|
دور فلک مسخر اجرام رام اوست |
|
|
ای چرخ پیر تابع بخت جوان تو |
|
آسودهاند خلق جهان در زمان تو |
|
|
زان پیشتر که کون و مکان آفریدهاند |
|
وین طاق زرنگار فلک برکشیدهاند |
|
|
بنیاد این بسیط مقرنس نهادهاند |
|
واندر میان بساط زمین گستریدهاند |
|
|
خاص از برای نصرت دین و نظام ملک |
|
ذات ترا ز جمله جهان برگزیدهاند |
|
|
شاهی به عدل و داد به آئین و رای تو |
|
هرگز کسی ندیده نه هرگز شنیدهاند |
|
|
بادا مدام دولت و جاه تو بر مزید |
|
کز دولت تو خلق جهان آرمیدهاند |
|
|
آرامگاه فتح و ظفر آستان تست |
|
فهرست روزنامهی دولت زمان تست |
|
|
ای آسمان جنیبه کش کبریای تو |
|
خورشید بندهی در دولت سرای تو |
|
|
پیش از وجود انجم و ارکان نهاده بود |
|
گنجور بخت گنج سعادت برای تو |
|
|
معمار مملک و ملت و مفتاح دولتست |
|
فکر دقیق و خاطر مشکل گشای تو |
|
|
افتد بر آستان تو هر روز آفتاب |
|
تا بو که بامداد ببیند لقای تو |
|
|
ختم سخن به شعر کسان میکنم از آنک |
|
فرضست بر عموم خلایق دعای تو |
|
|
« تا دولتست دولت تو بر مدام باد » |
|
« چندانکه کام تست جهانت به کام باد » |
|