| | | | | | |
| |
تجلت من سمات الامانی |
|
تباشیر المسرة والامان |
|
| |
و صبح النحج لاح وهب سحرا |
|
نسیم الانس موصوب الجنان |
|
| |
واضحی الروض مخضرا فبادر |
|
الی الاقداح من کف القیان |
|
| |
نهان چون زاهدان تا کی خوری می |
|
چو رندان فاش کن راز نهانی |
|
| |
بزن مطرب نوای ارغنونی |
|
بده ساقی شراب ارغوانی |
|
| |
ادر کاسا و لاتسکن و عجل |
|
ودع هذا التکاسل والتوانی |
|
| |
معتقة لدی الحکماء حلت |
|
علی نغم المثالث والمثانی |
|
| |
غم فردا نخور دیگر تو خوش باش |
|
منت میگویم آن دیگر تو دانی |
|
| |
مجوی از عهد گردون استواری |
|
مخواه از طبع دنیا مهربانی |
|
| |
مده وقت طرب یکباره از دست |
|
دوباره نیست کس را زندگانی |
|
| |
می‌نوشین ز دست دلبری گیر |
|
که در قد و خدش حیران بمانی |
|
| |
یضاهی خده وردا طریا |
|
تبسم ثغره کالا قحوانی |
|
| |
ز حالش هوشیاران کرده مستی |
|
ز چشمش برده مستان ناتوانی |
|
| |
چو گل افسانه در مجلس فروزی |
|
چو بلبل شهره در شیرین زبانی |
|
| |
خرد گوید چو آری در کنارش |
|
ندیدم کس بدین نازک میانی |
|
| |
زمان عشرتست و بزم خسرو |
|
سلیمان دوم جمشید ثانی |
|
| |
ابواسحق سلطان جوانبخت |
|
که برخوردار بادا از جوانی |
|
| |
شکوه افزای تخت کیقبادی |
|
سریر افروز بزم خسروانی |
|
| |
فریدون حشمتی در تاج بخشی |
|
سکندر رقعتی در کامرانی |
|
| |
به اقبالش فلک را سربلندی |
|
به دورانش جهان را شادمانی |
|
| |
کند پیوسته بر ایوان قدرش |
|
زحل چوبک ز نی مه پاسبانی |
|
| |
همش تایید و نصرت لایزالی |
|
همش اقبال و دولت آسمانی |
|
| |
همایون سایه‌ی چتر بلندش |
|
چو خورشید است در کشورستانی |
|
| |
همیشه کوتوال دولت او |
|
کند بر بام گردون دیده‌بانی |
|
| |
خجسته کلک او در گنج پاشی |
|
مبارک دست او در زر فشانی |
|
| |
گهربار است چون ابر بهاری |
|
درم ریز است چون باد خزانی |
|
| |
به عهد عدل سلطان جوان بخت |
|
که او را میرسد فرمان روانی |
|
| |
نجونا من تطرق حادثات |
|
عفو نامن بلیات الزمانی |
|
| |
ثنای شاه کار هرکسی نیست |
|
مقرر بر عبید است این معانی |
|
| |
همیشه تا بدین فیروزه گون کاخ |
|
کند خورشید تابان قهرمانی |
|
| |
ظفر با موکب او همعنان باد |
|
که بروی ختم شد صاحبقرانی |
|
