| | | | | | |
| |
خجسته بارگه پادشاه هفت اقلیم |
|
مقر جاه و جلالست و جای ناز و نعم |
|
| |
به شکل شمسه‌ی او آفتاب با تمکین |
|
به وضع رفعت او آسمان با تعظیم |
|
| |
فضای حضرت او دلگشا چو صحن چمن |
|
هوای خرم او جان‌فزا چو بوی نسیم |
|
| |
بر آشیانه‌ی او عقل و روح جسته مقام |
|
بر آستانه‌ی او فتح و نصر گشته مقیم |
|
| |
طوافگاه ملوک جهان حریم درش |
|
چو قبله‌گاه جهانی مقام ابراهیم |
|
| |
رسید کنگره‌های بلند او جایی |
|
که قاصر است از او وهم دوربین حکیم |
|
| |
شده چو عقل مجرد زنائبات ایمن |
|
شده چو روح مقدس ز حادثات سلیم |
|
| |
نشسته خسرو روی زمین به کام در او |
|
گرفته دست شراب و گشاده دست کریم |
|
| |
جلال دنیی و دین شیر حمله شاه جهان |
|
که هست چاکر او آفتاب و ماه ندیم |
|
| |
صریر کلکش چون ابر بر جهان فایض |
|
ضمیر پاکش بر خلق چون خدای کریم |
|
| |
خداش در همه حالی معین و ناصر باد |
|
به حق احمد مرسل به حق نوح و کلیم |
|
