| | | | | | |
|
دولت قرین دولت صاحبقران ماست |
|
دنیا به کام پادشه کامران ماست |
|
|
سلطان اویس آنکه صفات جلال او |
|
بیرون ز حد وهم و خیال و گمان ماست |
|
|
ای آنشهی که گر تو بگوئی روا بود |
|
کافاق زنده کردهی فیض بیان ماست |
|
|
بنیاد عدل محکم و بازوی دین قوی |
|
از رای روشن و خرد خردهدان ماست |
|
|
ارکان ظلم و قاعدهی جور منهدم |
|
از سهم تیر و خنجر گیتی ستان ماست |
|
|
روی زمین که غرقهی طوفان فتنه بود |
|
امروز در حمایت گرز و سنان ماست |
|
|
پشت و پناه خلق جهانی به امر خلق |
|
احسان شامل و کرم بیکران ماست |
|
|
دولت ملازمیست که با ما بزرگ شد |
|
اقبال بندهایست که از خاندان ماست |
|
|
مفتاح ملک و ضامن ارزاق مرد و زن |
|
شمشیر و تیر و خامهی گوهرفشان ماست |
|
|
آنجا که از امور سپاهی سخن رود |
|
نوک زبان تیغ و قلم ترجمان ماست |
|
|
پیر و جوان متابع تدبیر ما شدند |
|
تا رای پیر تابع بخت جوان ماست |
|
|
خورشید پادشاه فلک شد از آنکه او |
|
هر بامداد معتکف آستان ماست |
|
|
اقبال پنج نوبت شاهی همی زند |
|
اکنونکه هفت کشور عالم از آن ماست |
|
|
از هر طرف که رایت ما جلوه میکند |
|
تایید هم رکاب و ظفر همعنان ماست |
|
|
از فرش خاک برگذری تا فراز عرش |
|
مردافکنی که پشت نماید کمان ماست |
|
|
هر آرزو که خواستهایم از خدای خویش |
|
توفیق عهد کرده که آن در ضمان ماست |
|
|
هرکس که هست در همه آفاق چون عبید |
|
آسوده در حمایت حفظ و امان ماست |
|
|
شاها زمان فتنه و آشوب و ظلم رفت |
|
وامروز خوشترین زمانها زمان ماست |
|
|
هنگام کین ز جملهی دشمنکشان ما |
|
آوازهی بزرگی و نام و نشان ماست |
|
|
ایزد دعای ما به کرم مستجاب کرد |
|
زیرا دعای جان تو ورد زبان ماست |
|