| | | | | | |
| |
میرسد نوروز عید و میدهد بوی بهار |
|
باد فرخ بر جناب شاه گردون اقتدار |
|
| |
قهرمان چار عنصر پادشاه شش جهت |
|
آفتاب هفت کشور سایه‌ی پروردگار |
|
| |
شیخ ابوسحاق سلطان جهان دارای دهر |
|
خسرو گیتی ستان جمشید افریدون شعار |
|
| |
پادشاهی کاورد زخم سنانش روز رزم |
|
دهر را در اضطراب و چرخ را در زینهار |
|
| |
برق خشمش بیقرار و موج قهرش بی امان |
|
فیض جودش بی قیاس و بحر لطفش بی کنار |
|
| |
وصف او بیرون ز هر معنی که آری در سخن |
|
جود او افزون ز هر صورت که آید در شمار |
|
| |
ماه بر درگاه امرش مسرعی فرمان پذیر |
|
آفتاب از حسن جاهش بنده‌ی خنجر گذار |
|
| |
پادشاها دیده‌ی اهل جهان روشن به تست |
|
این جهان را بزمت از کیخسرو و جم یادگار |
|
| |
میزند خورشید از رای جهانگیر تو لاف |
|
میکند گردون به خاک آستانت افتخار |
|
| |
چاکرانت را ملازم بخت و دولت بر یمین |
|
بندگانت را مقارن فتح و نصرت بر یسار |
|
| |
ملک میبخشی و میبودند شاهان ملک‌گیر |
|
تاج میبخشی و میبودند شاهان تاجدار |
|
| |
اطلس نه توی این چرخ مقرنس شکل را |
|
کرده‌اند از بهر عالی بارگاهت برکنار |
|
| |
روز رزم از بانگ رعد کوس و برق تیغ تیز |
|
کوه را در جنبش آرد بحر را در اضطرار |
|
| |
قامت گردون شود چون قد چوگان خم پذیر |
|
کله‌ی شیرافکنان چون گوی گردان خاکسار |
|
| |
روی صحرا گردد از زخم سم اسبان ستوه |
|
تل و هامون گردد از خون دلیران لاله‌زار |
|
| |
نیزه برباید تن مردان جنگی را ز تن |
|
حدت پیکان کند از جوشن جانها گذار |
|
| |
خنجر تیز تو هامونرا کند دریای خون |
|
آتش قهر تو از دریا برانگیزد غبار |
|
| |
باد عمرت بی قیاس و باد عیشت بر دوام |
|
باد بختت کامران و باد جاهت پایدار |
|
