| | | | | | |
|
همیشه تا سپر مهر زرفشان باشد |
|
غلام سایهی چتر خدایگان باشد |
|
|
جهانگشای جوانبخت شیخ ابواسحاق |
|
که پادشاه جهانست تا جهان باشد |
|
|
سزد که سر به فلک در نیاورد ز علو |
|
کسی که بندهی این شاه کامران باشد |
|
|
خدایگانا گردون پیر میخواهد |
|
که در حمایت آن دولت جوان باشد |
|
|
کمینه بندهای از چاکران این درگاه |
|
هزار چون جم و دارا و اردوان باشد |
|
|
ز بهر سائل و زایر خجسته خامهی تو |
|
گره گشای در گنج شایگان باشد |
|
|
براق سیر سمند جهان بورت را |
|
ظفر ملازم و اقبال همعنان باشد |
|
|
گه نبرد ز دشمن کشان به لشگرگاه |
|
کسی که پشت نماید مگر گمان باشد |
|
|
به زخم گرز گران خورد کن سر اعدا |
|
چنانکه عادت شاهان خردهدان باشد |
|
|
چو زلف و چشم بتان هرکه فتنه انگیزد |
|
ز عدل شاه پریشان و ناتوان باشد |
|
|
به روز رزم ببین پهلوانی خسرو |
|
که پادشاه کم افتد که پهلوان باشد |
|
|
فدای خاک در کبریات خواهد بود |
|
عبید را نه یکی گر هزار جان باشد |
|
|
بقای عمر تو بادا که خوشتر از همه چیز |
|
بقای سرمد و اقبال جاودان باشد |
|