| | | | | | |
| |
سید عالم بخواست از کردگار |
|
گفت کار امتم با من گذار |
|
| |
تا نیابد اطلاعی هیچ کس |
|
بر گناه امت من یک نفس |
|
| |
حق تعالی گفتش ای صدر کبار |
|
گر ببینی آن گناه بی‌شمار |
|
| |
تو نداری تاب آن حیران شوی |
|
شرم داری وز میان پنهان شوی |
|
| |
عایشه کو بود هم چون جان ترا |
|
سیر شد زو دل به یک بهتان ترا |
|
| |
تو شنیدی بانگ از اهل مجاز |
|
پس بجای خود فرستادیش باز |
|
| |
چون بگشتی از گرامی‌تر کسی |
|
پر گنه هستند در امت بسی |
|
| |
تو نداری تاب چندانی گناه |
|
امت خود را رهاکن با اله |
|
| |
گر تو می‌خواهی که کس را در جهان |
|
از گناه امتت نبود نشان |
|
| |
من چنان می‌خواهم ای عالی گهر |
|
کز گنه شان هم ترا نبود خبر |
|
| |
تو بنه پای از میان رو با کنار |
|
کار امت روز و شب با من گذار |
|
| |
کار امت چون نه کار مصطفاست |
|
کی شود این کار از حکم تو راست |
|
| |
می‌مکن حکم و زفان کوتاه کن |
|
بی تعصب باش و عزم راه کن |
|
| |
آنچ ایشان کرده‌اند آن پیش گیر |
|
در سلامت رو طریق خویش گیر |
|
| |
یا قدم در صدق نه صدیق‌وار |
|
یا نه چون فاروق کن عدل اختیار |
|
| |
یا چو عثمن پر حیا و حلم باش |
|
یا چو حیدر بحر جود و علم باش |
|
| |
یا مزن دم، پند من بپذیر رو |
|
پای بردار و سرخود گیر رو |
|
| |
تو چه مرد صدق و علم حیدری |
|
مرد نفسی هر نفس کافرتری |
|
| |
نفس کافر را بکش ممن بباش |
|
چون بکشتی نفس را ایمن بباش |
|
| |
در تعصب این فضولی می‌مکن |
|
از سر خویش این رسولی می‌مکن |
|
| |
نیست در شرعت سخن تنها قبول |
|
چه سخن گویی ز یاران رسول |
|
| |
نیست در من این فضولی ای اله |
|
از تعصب دار پیوستم نگاه |
|
| |
پاک گردان از تعصب جان من |
|
گو مباش این قصه در دیوان من |
|
