| | | | | | |
|
چونک آن بدبخت آخر از قضا |
|
ناگهان آن زخم زد بر مرتضا |
|
|
مرتضی را شربتی کردند راست |
|
مرتضا گفتا که خون ریزم کجاست |
|
|
شربت او را ده نخست آنگه مرا |
|
زانک او خواهد بدن هم ره مرا |
|
|
شربتش بردند او گفت اینت قهر |
|
حیدر اینجا خواهدم کشتن به زهر |
|
|
مرتضا گفتا به حق کردگار |
|
گر بخوردی شربتم این نابکار |
|
|
من همی ننهادمی بی او به هم |
|
پیش حق در جنت المأوی قدم |
|
|
مرتضا را چون بکشت آن مرد زشت |
|
مرتضی بی او نمیشد در بهشت |
|
|
بر عدو چون شفقتش چندین بود |
|
با چو صدیقیش هرگز کین بود |
|
|
آنک چندینی غم دشمن خورد |
|
با عتیقش دشمنی چون ظن برد |
|
|
با میان نارد جهان بیکنار |
|
چون علی صدیق را یک دوست دار |
|
|
چند گویی مرتضی مظلوم بود |
|
وز خلافت راندن محروم بود |
|
|
چون علی شیرحق است و تاج سر |
|
ظلم نتوان کرد بر شیر ای پسر |
|