| | | | | | |
| |
مادری را طفل در آب اوفتاد |
|
جان مادر در تب و تاب اوفتاد |
|
| |
در تحیر طفل می‌زد دست و پای |
|
آب بردش تا بناب آسیای |
|
| |
خواست شد در ناو مادر کان بدید |
|
شد سوی درز آب حالی برکشید |
|
| |
آب از پس رفت و آن طفل عزیز |
|
بر سر آن آب از پس رفت نیز |
|
| |
مادرش درجست او را برگرفت |
|
شیردادش حالی و در برگرفت |
|
| |
ای ز شفقت داده مهر مادران |
|
هست این غرقاب را ناوی گران |
|
| |
چون در آن گرداب حیرت اوفتیم |
|
پیش ناو آب حسرت اوفتیم |
|
| |
مانده سرگردان چو آن طفل در آب |
|
دست و پایی می‌زنیم از اضطراب |
|
| |
آن نفس ای مشفق طفلان راه |
|
از کرم در غرقه‌ی خود کن نگاه |
|
| |
رحمتی کن بر دل پرتاب ما |
|
برکش از لطف و کرم در ز آب ما |
|
| |
شیرده ما را ز پستان کرم |
|
برمگیر از پیش ما خوان کرم |
|
| |
ای ورای وصف و ادراک آمده |
|
از صفات واصفان پاک آمده |
|
| |
دست کس نرسید برفتراک تو |
|
لاجرم هستیم خاک خاک تو |
|
| |
خاک تو یاران پاک تو شدند |
|
اهل عالم خاک خاک تو شدند |
|
| |
هرک خاکی نیست یاران ترا |
|
دشمن است او دوست داران ترا |
|
| |
اولش بوبکر و آخر مرتضا |
|
چار رکن کعبه‌ی صدق و صفا |
|
| |
آن یکی در صدق هم راز و زیر |
|
و آن دگر در عدل خورشید منیر |
|
| |
آن یکی دریای آزرم و حیا |
|
آن دگر شاه اولوالعلم و سخا |
|
