عطار (عذر آوردن مرغان)/احمد حنبل امام عصر بود
احمد حنبل امام عصر بود | شرح فضل او برون از حصر بود | |||||
چون ز فکر و علم خالی آمدی | زود پیش بشر حافی آمدی | |||||
گر کسی در پیش بشرش یافتی | در ملامت کردنش بشتافتی | |||||
گفت آخر تو امام عالمی | از تو داناتر نخیزد آدمی | |||||
هرک میگوید سخن مینشنوی | پیش این سر پا برهنه میدوی | |||||
احمد حنبل چنین گفتی که من | گوی بردم در احادیث و سنن | |||||
علم من زو به بدانم نیک نیک | او خدا را به زمن داند ولیک | |||||
ای ز بیانصافی خود بیخبر | یک زمان انصاف ره بینان نگر |