| | | | | | |
|
دردم آخر که جان آمد به لب |
|
شیخ خرقان این چنین گفت ای عجب |
|
|
کاشکی بشکافتندی جان من |
|
باز کردندی دل بریان من |
|
|
پس به عالمیان نمودندی دلم |
|
شرح دادندی که درچه مشکلم |
|
|
تا بدانندی که با دانای راز |
|
بت پرستی راست ناید، کژ مباز |
|
|
بندگی این باشد و دیگر هوس |
|
بندگی افکندگیست ای هیچ کس |
|
|
نه خدایی میکنی نه بندگی |
|
کی ترا ممکن شود افکندگی |
|
|
هم بیفکن خویش و هم بنده بباش |
|
بنده و افکنده شو ، زنده بباش |
|
|
چون شدی بنده به حرمت باش نیز |
|
در ره حرمت بهمت باش نیز |
|
|
گر درآید بنده بی حرمت به راه |
|
زود راند از بساطش پادشاه |
|
|
شد حرم بر مرد بیحرمت حرام |
|
گر به حرمت باشی این نعمت تمام |
|