| | | | | | |
| |
وقت مردن بوعلی رودبار |
|
گفت جانم بر لب آمد ز انتظار |
|
| |
آسمان را در همه بگشاده‌اند |
|
در بهشتم مسندی بنهاده‌اند |
|
| |
همچو بلبل قدسیان خوش سرای |
|
بانگ می‌دارند کای عاشق درآی |
|
| |
شکر می‌کن پس به شادی می‌خرام |
|
زانک هرگز کس ندیدست این مقام |
|
| |
گرچه این انعام و این توفیق هست |
|
می‌ندارد جانم از تحقیق دست |
|
| |
زانک می‌گوید ترا با این چه کار |
|
داده‌ای عمری درازم انتظار |
|
| |
نیست برگم تا چو اهل شهوتی |
|
سر فرو آرم به اندک رشوتی |
|
| |
عشق تو با جان من در هم سرشت |
|
من نه دوزخ دانم اینجا نه بهشت |
|
| |
گر بسوزی همچو خاکستر مرا |
|
در نیابد جز تو کس دیگر مرا |
|
| |
من ترادانم، نه دین، نه کافری |
|
نگذرم من زین، اگر تو بگذری |
|
| |
من ترا خواهم، ترا دانم، ترا |
|
هم تو جانم را و هم جانم ترا |
|
| |
حاجت من در همه عالم تویی |
|
این جهانم و آن جهانم هم تویی |
|
| |
حاجت این دل شده، مویی برآر |
|
یک نفس با من به هم هویی برآر |
|
| |
جان من گر سرکشد مویی ز تو |
|
جان ببر، هایی ز من هویی ز تو |
|
