| | | | | | |
| |
گلرنگ شد در و دشت از اشکباری ما |
|
چون غیر خون نبارد ابر بهاری ما |
|
| |
با صد هزار دیده چشم چمن ندیده |
|
در گلستان گیتی مرغی به خواری ما |
|
| |
بی خانمان و مسکین بد بخت و زار و غمگین |
|
خوب اعتبار دارد بی‌اعتباری ما |
|
| |
این پرده‌ها اگر شد چون سینه پاره دانی |
|
دل پرده پرده خون است از پرده داری ما |
|
| |
یک دسته منفعت جو با مشتی اهرمن خو |
|
با هم قرار دادند بر بی‌قراری ما |
|
| |
گوش سخن شنو نیست روی زمین و گر نه |
|
تا آسمان رسیده است گلبانگ زاری ما |
|
| |
بی مهر روی آن مَه شب تا سحر نشد کم |
|
اختر شماری دل شب زنده داری ما |
|
| |
بس در مقام جانان چون بنده جان فشاندیم |
|
در عشق شد مسلم پروردگاری ما |
|
| |
از فرِ فقر دادیم فرمان به باد و آتش |
|
اسباب آبرو شد این خاکساری ما |
|
| |
در این دیار باری ای کاش بود یاری |
|
کز روی غمگساری آید به یاری ما |
|
