غزل‌های فرخی یزدی/گلرنگ شد در و دشت از اشکباری ما

غزل‌های فرخی یزدی از فرخی یزدی
(گلرنگ شد در و دشت از اشکباری ما)
  گلرنگ شد در و دشت از اشکباری ما چون غیر خون نبارد ابر بهاری ما  
  با صد هزار دیده چشم چمن ندیده در گلستان گیتی مرغی به خواری ما  
  بی خانمان و مسکین بد بخت و زار و غمگین خوب اعتبار دارد بی‌اعتباری ما  
  این پرده‌ها اگر شد چون سینه پاره دانی دل پرده پرده خون است از پرده داری ما  
  یک دسته منفعت جو با مشتی اهرمن خو با هم قرار دادند بر بی‌قراری ما  
  گوش سخن شنو نیست روی زمین و گر نه تا آسمان رسیده است گلبانگ زاری ما  
  بی مهر روی آن مَه شب تا سحر نشد کم اختر شماری دل شب زنده داری ما  
  بس در مقام جانان چون بنده جان فشاندیم در عشق شد مسلم پروردگاری ما  
  از فرِ فقر دادیم فرمان به باد و آتش اسباب آبرو شد این خاکساری ما  
  در این دیار باری ای کاش بود یاری کز روی غمگساری آید به یاری ما