قانون تجارت ایران/تجار و معاملات تجارتی

= باب اول - تجار و معاملات تجارتی =

ماده ۱

تاجر کسی است که شغل معمولی خود را معاملات تجارتی قرار بدهد.

ماده ۲

معاملات تجارتی از قرار ذیل است:

۱- خرید یا تحصیل هر نوع مال منقول به قصد فروش یا اجاره اعم از این که تصرفاتی در آن شده یا نشده باشد.

۲- تصدی به حمل و نقل از راه خشکی یا آب یا هوا به هر نحوی که باشد.

۳- هر قسم عملیات دلالی یا حق‌العمل‌کاری (کمیسیون) و یا عاملی و همچنین تصدی به هر نوع تأسیساتی که برای انجام بعضی امور ایجاد می‌شود از قبیل تسهیل معاملات ملکی یا پیدا کردن خدمه یا تهیه و رسانیدن ملزومات و غیره.

۴- تأسیس و به کار انداختن هر قسم کارخانه مشروط بر این که برای رفع حوایج شخصی نباشد؛

۵- تصدی به عملیات حراجی؛

۶- تصدی به هر قسم نمایشگاه‌های عمومی؛

۷- هر قسم عملیات صرافی و بانکی؛

۸- معاملات برواتی اعم از این که بین تاجر یا غیرتاجر باشد؛

۹- عملیات بیمه‌ی بحری و غیربحری؛

۱۰- کشتی‌سازی و خرید و فروش کشتی و کشتیرانی داخلی یا خارجی و معاملات راجع به آن‌ها؛

ماده ۳

معاملات ذیل به اعتبار تاجر بودن متعاملین یا یکی از آن‌ها تجارتی محسوب می‌شود:

۱- کلیه‌ی معاملات بین تجار و کسبه و صرافان و بانک‌ها؛

۲- کلیه‌ی معاملاتی که تاجر یا غیرتاجر برای حوایج تجارتی خود می‌نماید؛

۳- کلیه‌ی معاملاتی که اجزا یا خدمه یا شاگرد تاجر برای امور تجارتی ارباب خود می‌نماید؛

۴- کلیه‌ی معاملات شرکت‌های تجارتی؛

ماده ۴

معاملات غیرمنقول به هیچ وجه تجارتی محسوب نمی‌شود.

ماده ۵

کلیه‌ی معاملات تجار، تجارتی محسوب است مگر این که ثابت شود معامله مربوط به امور تجارتی نیست.