قطعنامه ۱۶۹۶ شورای امنیت سازمان ملل متحد

قطعنامه ۱۶۹۶ شورای امنیت سازمان ملل متحد
از مصوب شورای امنیت
ترجمهٔ وبسایت خبری دویچه‌وله فارسی
مصوب ۹ مرداد ۱۳۸۵ - این قطعنامه که توسط کشورهای چین، فرانسه، آلمان، روسیه، بریتانیا و آمریکا پیشنهاد شد، از ایران می‌خواست که برنامه غنی‌سازی هسته‌ای خود را متوقف کند. عدم موافقت ایران باعث شد که قطعنامه ۱۷۳۷ با موضوع اعمال تحریم علیه این کشور تصویب شود.

مصوب ۳۱ ژوئیه ۲۰۰۶ شورای امنیت. ۱۴ عضو رأی مثبت دادند؛ قطر رأی منفی داد.

شورای امنیت،

بیانیه پایانی ریاست شورا S/PRST/2006/15 مورخ ۲۹ مارس ۲۰۰۶ را یادآور می‌شود،

بر تعهدش نسبت به معاهده منع اشاعه تسلیحات هسته‌ای (ان.پی.تی) تأکید می‌کند و حق کشورهای عضو مطابق با بندهای ۱ و ۲ آن معاهده را برای توسعه و تحقیق، تولید و استفاده از انرژی هسته‌ای با اهداف صلح‌آمیز و بدون تبعیض را یادآور می‌شود،

با ابراز نگرانی جدی به گزارش‌های مکرر مدیر کل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و قطعنامه‌های شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی از جمله قطعنامه‌ی GOV/2006/14 آژانس بین‌المللی انرژی اتمی درباره برنامه هسته‌ای ایران که از سوی مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به شورای امنیت گزارش شد، اشاره می‌کند،

با نگرانی جدی اشاره می‌کند که گزارش ۲۷ فوریه ۲۰۰۶ مدیر کل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی (GOV/2006/15)، شماری از مسائل باقی‌مانده و نگرانی‌هایی را نسبت به برنامه‌ی هسته‌ای ایران از جمله موضوعاتی که می‌تواند یک بعد هسته‌ای نظامی داشته باشد، ارائه داد و نیز اشاره می‌کند که آژانس بین‌المللی انرژی اتمی قادر نیست نتیجه‌گیری کند که هیچ مواد یا فعالیت هسته‌ای اعلام‌نشده‌ای در ایران وجود ندارد،

با نگرانی جدی اشاره می‌کند به گزارش ۲۸ آوریل ۲۰۰۶ مدیر کل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی (GOV/2006/27) و یافته‌های وی از جمله این که پس از گذشت بیش از سه سال تلاش‌های آژانس برای روشن ساختن همه ابعاد برنامه هسته‌ای ایران، شکاف‌های موجود در آگاهی همچنان موضوع نگرانی است و این که آژانس بین‌المللی انرژی اتمی قادر نیست در تلاش‌هایش برای ارائه تضمین درباره فقدان مواد و فعالیت‌های هسته‌یی اعلام نشده در ایران اطمینان حاصل کند،

با نگرانی جدی به این مسائل اشاره می‌کند که همان طور که گزارش ۸ ژوئن ۲۰۰۶ مدیر کل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی (GOV/2006/38) تأیید شده، ایران گام‌هایی که شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی درخواست کرده و در بیانیه ۲۹ مارس شورای امنیت برای اعتمادسازی ضروری است، اتخاذ نکرده است و به ویژه ایران به از سرگیری فعالیت‌های مربوط به غنی‌سازی از جمله تحقیق و توسعه، گسترش و بیانیه‌های اخیر درباره این گونه فعالیت‌ها و تعلیق پایدار و همکاری با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی تحت پروتکل الحاقی تصمیم گرفته است،

بر اهمیت تلاش‌های سیاسی و دیپلماتیک برای یافتن یک راه‌حل از طریق مذاکره تأکید می‌کند که تضمین کند برنامه هسته‌ای ایران صرفاً دارای اهداف صلح‌آمیز است و اشاره می‌کند که یک چنین راه‌حلی در هر جای دیگر به نفع منع گسترش هسته‌ای است،

از بیانیه‌ی فیلیپ دوست بلازی، وزیر امور خارجه فرانسه به نمایندگی از وزیران امور خارجه چین، فرانسه، آلمان، روسیه، بریتانیا، آمریکا و نماینده عالی اتحادیه اروپا در پاریس مورخ ۱۲ ژوئن ۲۰۰۶(S/2006/573) استقبال می‌کند،

از خطرات اشاعه ناشی از برنامه‌ی هسته‌ای ایران نگران است، وظیفه اولیه‌اش تحت منشور سازمان ملل متحد برای حفظ صلح و ثبات بین‌المللی را در نظر داشته و مصمم است از وخامت اوضاع جلوگیری کند،

تحت بند ۴۰ فصل هفتم منشور ملل متحد در راستای الزام‌آور کردن تعلیق مورد درخواست آژانس بین‌المللی انرژی اتمی اقدام می‌کند،

  1. از ایران می‌خواهد بدون تأخیر بیشتر گام‌های مورد درخواست شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در قطعنامه GOV/2006/14 را که برای اعتماد‌سازی نسبت به ماهیت منحصراً صلح‌آمیز برنامه هسته‌ای این کشور و حل پرسش‌های باقی مانده ضروری است، را بر دارد؛
  2. در این زمینه از ایران درخواست می‌کند تمام فعالیت‌های مربوط به غنی‌سازی و بازفرآوری از جمله تحقیق و توسعه را تعلیق کند تا مورد راستی‌آزمایی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی قرار گیرد؛
  3. بر این عقیده است که چنین تعلیقی پایبندی ایران به درخواست‌های مطرح شده از سوی شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی را راستی‌آزمایی می‌کند و از طریق مذاکره به راه‌حلی دیپلماتیک منجر می‌شود که تضمین می‌کند برنامه هسته‌ای ایران دارای اهداف منحصراً صلح‌آمیز است، بر تمایل جامعه بین‌المللی برای کار با دید مثبت برای یافتن چنین راه‌حلی تأکید می‌کند، مطابق با شروط فوق ایران را به تعامل دوباره با جامعه بین‌المللی و آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، ترغیب می‌کند و تأکید می‌کند که چنین تعاملی به نفع ایران خواهد بود؛
  4. در این رابطه پیشنهادات چین، فرانسه، آلمان، روسیه، بریتانیا و آمریکا را که با حمایت نماینده عالی اتحادیه اروپا برای ترتیبات بلندمدت جامع حمایت می‌شود و توسعه‌ی روابط و همکاری با ایران بر مبنای احترام دو‌جانبه و برقراری اعتماد بین‌المللی نسبت به ماهیت منحصراً صلح‌آمیز برنامه هسته‌ای ایران را اجازه می‌دهد، تأیید می‌کند؛
  5. از تمامی کشورها می‌خواهد مطابق با اختیارات حقوقی ملی و قانونی‌شان و مطابق با حقوق بین‌الملل هشیار باشند و از انتقال هر گونه اقلام، مواد، کالا و فناوری که می‌تواند به فعالیت‌های مربوط به غنی‌سازی و بازفرآوری و برنامه‌های موشکی بالستیک ایران مربوط شود، جلوگیری کنند؛
  6. عزم خود را برای اجرای دوباره روند آژانس بین‌المللی انرژی اتمی بیان می‌کند، با جدیت از نقش شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی حمایت می‌کند، از مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و دبیرخانه برای تلاش‌های حرفه‌ای و بی‌طرفانه جاری‌شان در حل تمامی مسائل باقی مانده‌ی موجود در ایران، در چارچوب آژانس تمجید و حمایت می‌کند، بر ضرورت تداوم کار آژانس بین‌المللی انرژی اتمی برای روشن ساختن تمامی مسائل باقی‌مانده مربوط به برنامه هسته‌ای ایران تأکید می‌کند و از ایران می‌خواهد مطابق با شروط پروتکل الحاقی اقدام کند و بدون تأخیر تمامی معیارهای شفاف‌ساز را آن طور که آژانس بین‌المللی انرژی اتمی ممکن است در حمایت از تحقیقات جاری‌اش در خواست کند، اجرا کند؛
  7. از مدیر کل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی می‌خواهد تا تاریخ ۳۱ اوت (۹ شهریور) گزارش خود درباره این که آیا ایران تعلیق کامل و پایدار تمامی فعالیت‌های ذکر شده در این قطعنامه را اجرا کرده و نیز درباره روند پایبندی ایران به تمامی گام‌های مورد درخواست شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و شروط فوق در این قطعنامه، به شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و به موازات آن به شورای امنیت برای بررسی ارائه دهد؛
  8. قصد خود را بیان می‌کند مبنی بر اینکه اگر ایران تا آن تاریخ به این قطعنامه پایبند نباشد، آنگاه معیارهایی مناسب تحت ماده ۴۱ فصل هفتم منشور سازمان ملل متحد را تصویب کند تا ایران را به پایبندی به این قطعنامه و درخواست‌های آژانس بین‌المللی انرژی اتمی ترغیب کند و تأکید می‌کند که در صورت لزوم اتخاذ معیارهای بیشتر، به تصمیمات بعدی نیاز دارد؛
  9. تأکید می‌کند که چنین معیارهای بیشتری در صورتی که ایران به این قطعنامه پایبند باشد، ضرورت نخواهند داشت؛
  10. تصمیم می‌گیرد همچنان موضوع را دنبال کند.

منابع

ویرایش

  این اثر از یکی از اسناد رسمی سازمان ملل متحد برگزیده شده است. سیاست این سازمان مبتنی بر انتشار آثارش در حوزه مالکیت عمومی است تا «نظرات موجود در اسناد ملل متحد به صورت هر چه گسترده‌تر» اشاعه یابد.

بر اساس دستورالعمل اداری ST/AI/189/Add.9/Rev.2 که فقط به زبان انگلیسی موجود است، اسناد ذیل در تمام جهان در مالکیت عمومی قرار می‌گیرند:

  1. صورت جلسات رسمی (شرح مذاکرات همایش‌ها، صورت‌جلسه‌های لفظ به لفظ و ملخص آن‌ها،...)
  2. اسناد رسمی سازمان ملل متحد که با نماد این سازمان منتشر می‌شوند
  3. مواد اطلاعاتی عمومی که در اصل به منظور آگاهی‌بخشی نسبت به اقدامات سازمان ملل متحد طراحی شده باشند (این اسناد شامل نسخی که به منظور فروش تهیه شده باشند نمی‌شود).