لاهوتی (غزلیات)/تصدیق وفاداری

by ابوالقاسم لاهوتی

	اینقدر ضعیفم که گر آهی بدمیدم،			بینید ز جا، چون پر کاهی بپریدم!
	جان پیشکشش کردم و گفت این ز تو نبود،			کاول قدم آن را به نگاهی بخریدم.
	در مزرعهٔ عمر خود از کشتهٔ امید			کی شد که به جز خار، گیاهی درویدم؟
	قانع ز دهان تو به حرفی شدم، آن هم			گاهی بشنیدم ز تو، گاهی نشنیدم.
	بسیار ز بیداد تو عاجز شدم، اما			جز سوی تو، دیگر به پناهی ندویدم.
	کی شد که ز فرماندهی چشم سیاهت			امر آمد و من راه سپاهی نبریدم؟
	تصدیق وفا داریم این بس، که ز دستت			صد گونه جفا دیدم و آهی نکشیدم.

باکو، آوریل ۱۹۲۲