لاهوتی (غزلیات)/لطف گاهگاه
ز مهر، بر رخ بیمار خود، نگاهی کن؛ | به یک نگاه، مداوای بی پناهی کن. | |||||
نگاه مهر تو، گر اشتباه هم باشد، | برای راحتی جانی، اشتباهی کن. | |||||
چنین قرار نبد بین ما که با دل من | ستم همیشه کن و لطف گاهگاهی کن. | |||||
چه خوب زخمی مژگان او شدی ای دل، | تو را که گفت برو جنگ با سپاهی کن؟ |
اسلامبول، نوامبر ۱۹۱۹