لاهوتی (غزلیات)/پنجه عشق

by ابوالقاسم لاهوتی

	تاب از آتش، کس اگر دور تواند کردن،			دورم از عشق تو، ای حور، تواند کردن.
	تو مپندار که روزی، خطر کشته شدن			سر ما، خالی از این شور، تواند کردن.
	کس تواند به هم آمیزد اگر آتش و آب،			با رقیب تو، مرا جور تواند کردن.
	چهره بی پرده برافروز، که این زنده چراغ			شرق را، یکسره پرنور تواند کردن.
	از چه چشمت نکند رحم، چو با نیم نگاه			چارهٔ این دل رنجور، تواند کردن.
	باکم از هیچ کسی نیست، به جز پنجهٔ عشق،			فقط این قوه، به من زور تواند کردن.
	ای دل، اینسان که تو سرکش شده ای، لاهوتی			راحت از دست تو، در گور تواند کردن!

اسلامبول، آوریل ۱۹۲۰