لاهوتی (غزلیات)/کیفر درستی

by ابوالقاسم لاهوتی

	فلک، به جرم درستی، دل مرا بشکست؛			مگر شکستن دل، بوده مزد مرد درست؟
	نمود نام و نشانش، ز لوح هستی گم			فلک، به هر جا، مرد درستکاری جست.
	مرا، امید درستی ز نادرستان نیست؛			از آنکه: «سنبل، هرگز، ز شوره زار نرست.»
	ز نادرستی، تحقیر می کند دشمن			مرا، که غیر درستی، نکرده ام ز نخست.
	درستی است مرا دین و از ارادهٔ خود			به سختگیری دنیای دون، نگردم سست!

اسلامبول، مه ۱۹۱۹