| | | | | | |
|
امسال نیست سوز محرم بسان پار |
|
امسال دیدهها نه چو پارند اشگبار |
|
|
امسال نیست زمزمهای در جهان ولی |
|
کو آن نوای زاری و آن نالههای زار |
|
|
امسال اشگها همه در دیدههاست جمع |
|
اما روان نمیکندش یک سخن گذار |
|
|
سید حسین روضه کجا شد که سقف چرخ |
|
سازد سیه ز آه محبان نوحه دار |
|
|
سید حسین روضه کجا شد که پر کند |
|
گوش فلک ز ناله دلهای بی قرار |
|
|
سید حسین روضه کجا شد که سر دهد |
|
سیلابهای اشک به این نیلگون حصار |
|
|
افسوس از آن کلام مثر که میفکند |
|
هم لرزه در زمین و هم آشوب در جدار |
|
|
صد حیف از آن عبارت دلکش که میکشید |
|
از قعر جان ماتمیان آه پرشرار |
|
|
ای مسجد از اسف تو بر اصحاب در ببیند |
|
وی منبر از فراق تو آتش ز خود برآر |
|
|
ای حاضران کسی که درین سال غایبست |
|
هست از شما بیاری و ذکری امیدوار |
|
|
ای دوستان کنید به یک قطره مردمی |
|
با چشم تر کنید چو بر خاک او گذار |
|
|
محراب را که روی در او بود سال و مه |
|
پشتش خمیده ماند ز حرمان هلالوار |
|
|
منبر که پایه پایهاش از پایبوس وی |
|
سرگرم بود پای به گل ماند سوگوار |
|
|
او رفت و داغ ماتمیان نیم سوز ماند |
|
وین داغ ماند بر جگر اهل روزگار |
|
|
امسال کز بلاغت او یاد میکنند |
|
بر یاد پار خاک نشینان دل فکار |
|
|
وز خاک او علم نور میرود |
|
سوی فلک چو شعلهی خورشید در غبار |
|
|
گوئی گذشته است به خاکش شه شهید |
|
با والد ممجد و جد بزرگوار |
|
|
امسال کز جهان شده دلتنگ و برده است |
|
هنگامه را به ملک وسیع آن گران وقار |
|
|
دارد خرد گمان که درایوان نشسته است |
|
منب نشین ز غایت تعظیم کردگار |
|
|
در خدمت رسول بر اطراف منبرش |
|
ارواح انبیاء همه با چشم اشگبار |
|
|
بر فقره سخنش کرده آفرین |
|
در نقلهای نوحه او شاه ذوالفقار |
|
|
خیرالنسا ز غرفهی جنت نهاده گوش |
|
بر طرز روضه خوانی اوزار و سوگوار |
|
|
بر حسن ندبهاش حسن از چشم قطرهریز |
|
کرده هزار در ثمین بر سمن نثار |
|
|
شاه شهید خود به عزای خود آمده |
|
وز نقل وی گریسته بر خویش زار زار |
|
|
غلمان دریده جامه و حورا گشاده مو |
|
اهل بهشت نوحهگری کرده اختیار |
|
|
با آن که در بهشت نمیباشد آتشی |
|
رضوان ز غم نشسته بر آتش هزار بار |
|
|
فریاد محتشم که جهان کم نوا بماند |
|
از نوحه حسین علی خاصه این دیار |
|
|
روزی که ما رسیم باو وز عطای حق |
|
از زندگان خلد نیابیم در شمار |
|
|
آن روز در قضای عزای شه شهید |
|
چندان کنیم نوحه که افتد زبان ز کار |
|
|
یارب به حق شاه حسین آن شه قتیل |
|
کور است جبرئیل امین زار بر مزار |
|
|
کاین شور بخش مجلس عاشور را به حشر |
|
ساز از شفاعت نبی و آل کامکار |
|
|
وز ما به روح او برسان آن قدر درود |
|
کز وی رسانده ای به شهیدان نامدار |
|