| | | | | | |
| |
این زمین پربلا را نام دشت کربلاست |
|
ای دل بی‌درد آه آسمان سوزت کجاست |
|
| |
این بیابان قتلگاه سید لب تشنه است |
|
ای زبان وقت فغان وی دیده هنگام بکاست |
|
| |
این فضا دارد هنوز از آه مظلومان اثر |
|
گر ز دود آه ما عالم سیه گردد رواست |
|
| |
این مکان بوده است روزی خیمه‌گاه اهل‌بیت |
|
کز حباب اشگ ما امروز گردش خیمه‌هاست |
|
| |
کشتی عمر حسین اینجا به زاری گشته غرق |
|
بحر اشگ ما درین غرقاب بی‌طوفان چراست |
|
| |
اینک قبه‌ی پر نور کز نزدیک ودور |
|
پرتو گیتی فروزش گمرهان را ره‌نماست |
|
| |
اینک حایر حضرت که در وی متصل |
|
زایران را شهپر روحانیان در زیر پاست |
|
| |
اینک سده‌ی اقدس که از عز و شرف |
|
قدسیان را ملجاء و کروبیان را ملتجاست |
|
| |
اینک مرقد انور که صندوق فلک |
|
پیش او با صد هزاران در و گوهر بی‌بهاست |
|
| |
اینک تکیه‌گاه خسرو والا سریر |
|
کاستان روب درش را عرش اعظم متکاست |
|
| |
اینک زیر گل سرو گلستان رسول |
|
کز غم نخل بلندش قامت گردون دوتاست |
|
| |
اینک خفته در خون گلبن باغ بتول |
|
کز شکست او چو گل پیراهن حور اقباست |
|
| |
این چراغ چشم ابرار است کز تیغ ستم |
|
همچو شمعش با تن عریان سر از پیکر جداست |
|
| |
این سرور سینه‌ی زهراست کز سم ستور |
|
سینه‌ی پر علمش از هر سو لگدکوب بلاست |
|
| |
این انیس جان پیغمبر حسین‌بن علی است |
|
کز سنان‌بن انس آزرده تیغ جفاست |
|
| |
این عزیز صاحب دل ابا عبدالهست |
|
کز ستور افتاده بی‌یاور به دشت کربلاست |
|
| |
این حبیب ساقی کوثر وصی بی‌سراست |
|
کز عروس روزگارش زهر در جام بقاست |
|
| |
این سرافراز بلنداختر که در خون خفته است |
|
نایب شاه ولایت تاج فرق اولیاست |
|
| |
این سهی سرو گزین کز پشت زین افتاده است |
|
جانشین شاه مردان شهسوار لافتاست |
|
| |
این مه فرخنده طلعت کاین زمینش مهبط است |
|
قرةالعین علی چشم و چراغ اوصیاست |
|
| |
این در رخشنده گوهر کاین مقامش مخزنست |
|
درةالتاج شه دین تاجدار هل اتاست |
|
| |
این دل آرام ولی حق امیرالممنین |
|
کامکارانت منی نامدار انماست |
|
| |
این گزین عترت حیدر امام المتقین |
|
پادشاه کشور دین پیشوای اتقیاست |
|
| |
پا درین مشهد به حرمت نه که فرش انورش |
|
لاله رنگ از خون فرق نور چشم مرتضی است |
|
| |
دوست را گر چشم ازین حسرت نگرید وای وای |
|
کز تاسف دشمنان را بر زبان واحسرتاست |
|
| |
مردم و جن و ملک ز آه نبی در آتشند |
|
آری آری تعزیت را گرمی از صاحب عزاست |
|
| |
می‌شود شام از شفق ظاهر که بر بام فلک |
|
سرنگون از دوش دوران رایت آل عباست |
|
| |
طفل مریم بر سپهر از اشگ گلگون کرده سرخ |
|
مهد خود در شام غم همرنگ طفل اشک ماست |
|
| |
خاکسارانی که بر رود علی بستند آب |
|
گو نگه دارید آبی کاتش او را در قفاست |
|
| |
تیره گشت از روبهان ماوای شیری کز شرف |
|
کمترین جای سگانش چشم آهوی خطاست |
|
| |
ای دل اینجا کعبه‌ی وصل است بگشا چشم جان |
|
کز صفا هر خشت این آیینه گیتی نماست |
|
| |
زین حرم دامن کشان مگذر اگر عاقل نه‌ای |
|
کاستین حوریان جاروب این جنت سر است |
|
| |
رتبه‌ی این بارگه بنگر که زیر قبه‌اش |
|
کافر صد ساله را چشم اجابت از دعاست |
|
| |
یا ملاذالمسلمین در کفر عصیان مانده‌ام |
|
از خداوندم امید رحمت و چشم عطاست |
|
| |
یا امیرالممنین از راندگان درگهم |
|
وز در آمرزگارم گوش بر بانک صلاست |
|
| |
یا امام‌المتقین از عاصیان امتم |
|
وز رسولم چشم خشنودی و امید رضاست |
|
| |
یا معزالمذنبین غرق کبایر گشته‌ام |
|
وز تو در خواهی مرادم در حریم کبریاست |
|
| |
یا شفیع‌المجرمین جرمم برونست از عدد |
|
وز تو مقصودم شفاعت پیش جدت مصطفاست |
|
| |
یا امان الخائفین اینجا پناه آورده‌ام |
|
وز تو مطلوبم حمایت خاصه در روز جزاست |
|
| |
یا اباعبدالله اینک تشنه‌ی ابر کرم |
|
از پی یک قطره پویان برلب بحر سخاست |
|
| |
یا ولی‌الله گدای آستانت محتشم |
|
بر در عجز و نیاز استاده بی‌برگ و نواست |
|
| |
مدتی شد کز وطن بهر تو دل بر کنده است |
|
وز ره دور و درازش رو در این دولتسرا است |
|
| |
دارد از درماندگی دست دعا بر آسمان |
|
وز قبول توست حاصل آن چه او را مدعاست |
|
| |
از هوای نفس عصیان دوست هر چند ای امیر |
|
جالس بزم گناه و راکب رخش خطاست |
|
| |
چون غبار آلود دشت کربلا گردیده است |
|
گرد عصیان گر ز دامانش بیفشانی رواست |
|
