| | | | | | |
|
آن منتظر گدازی چشم سیاه او |
|
جانیست در تن نگه گاهگاه او |
|
|
خوش کامرانیست در اثنای قهر و خشم |
|
دیدن به دست میل عنان نگاه او |
|
|
در عین بسملم در انکار اگر زند |
|
من با سر بریده شوم خود گواه او |
|
|
هست از سر بریده او یک رهم امید |
|
جنبیدن لبی که شود عذرخواه او |
|
|
آن رتبه کو که بیحرکت سازم از دعا |
|
دست فرشتهای که نویسد گناه او |
|
|
الماس ریزه ریخته در چشم غیرتم |
|
هر برگ گل که ریخته در خوابگاه او |
|
|
او گرد غم فشانده ز حرمان به روی من |
|
من خاک کوچه رفته ز مژگان ز راه او |
|
|
زلفش سپاه خسرو حسنست وین عجب |
|
کاسباب قوت است شکست سپاه او |
|
|
منشین ز سوز محتشم ایمن که بر فلک |
|
داغیست هر ستارهای از دود آه او |
|