| | | | | | |
|
اجل خواهم مزاج خوی آن بیدادگر گیرد |
|
بود خار وجودم از ره او زود برگیرد |
|
|
به جانان مینویسم شرح سوز خویش و میترسم |
|
کز آتشناکی مصمون زبان خامه درگیرد |
|
|
بس است ای فتنه آن سر فتنه بهر کشتن مردم |
|
به جلاد اجل گو تا پی کار دگر گیرد |
|
|
طبیبم نیز رویش دید و خصمم گشت میترسم |
|
که بر مرگم رگ جان بعد ازین خصمانهتر گیرد |
|
|
چو آمیزد حیا با آه آتشبار من شبها |
|
به جای سبزه و شبنم جهان را در سپر گیرد |
|
|
اگر فصاد بگشاید بیمار عشقت را |
|
ز خون گرمش آتش از زبان نیشتر گیرد |
|
|
به چشم کم مبین ملک جنون را کاندرین کشور |
|
گدا باشد که باج از خسروان بحر و برگیرد |
|
|
نماند بر زمین جنبنده از بیداد گوناگون |
|
اگر یک لحظه گردون خوی آن بیدادگر گیرد |
|
|
اگر همرنگ مایی محتشم در بزم عشق او |
|
ز جان برگیرد دل تا صحبت ما و تو درگیرد |
|