| | | | | | |
|
ای از می غرور تو لبریز جام ناز |
|
شیرین ز تلخی تو لب حسن و کام ناز |
|
|
طبع مدقق حرکت سنج می نهد |
|
بر جز و جزو از حرکات تو نام ناز |
|
|
ایزد برای لذت وصل آفرید و بس |
|
معشوق را به عاشق خود در مقام ناز |
|
|
یک سر نمانده بر تن و آن شوخ را هنوز |
|
تیغ کرشمه نیم کشست از نیام ناز |
|
|
مجنون ز انتظار کشیدن هلاک شد |
|
ای ناقه درکش از کف لیلی زمام ناز |
|
|
هرگز ز چشم دیر نگاهش به ملک دل |
|
پیک نظر نیاورد الا پیام ناز |
|
|
مجنونم از تغافل چشمش که بس خوشست |
|
با رغبت زیاده ز حد التیام ناز |
|
|
من ناصبور و مانده در وصل را کلید |
|
در زیر پای شاهد سنگین خرام ناز |
|
|
شد سر گران ز گلشن خاکم روان بلی |
|
بوی نیاز خورده دگر بر مشام ناز |
|
|
گفتم عیادتی که سبک گشته گام روح |
|
گفتا تحملی که گران است گام ناز |
|
|
در زیر تیغ میدهد از انتظار جان |
|
صیدی که همچو محتشم افتد به دام ناز |
|