محتشم کاشانی (غزلیات)/ای گل خود رو چه بد کردم که خوارم ساختی
| ای گل خود رو چه بد کردم که خوارم ساختی | آبرویم بردی و بی‌اعتبارم ساختی | |||||
| اختیار کشتنم دادی به دست مدعی | در هلاک خویشتن بی‌اختیارم ساختی | |||||
| شرمت از مهر و وفای من نبودت ای دریغ | کز جفا در پیش مردم شرمساری ساختی | |||||
| چون گشودی بهر دشنامم زبان دیگر بخشم | کز ستم بسمل به تیغ آب دارم ساختی | |||||
| چاره‌ی کار خود از لطف تو می‌جستم مدام | چاره‌ام کردی ز روی لطف وکارم ساختی | |||||
| بعد قهر از یاریت امید لطفی داشتم | لطف فرمودی به قتل امیدوارم ساختی | |||||
| محتشم آن روز روزم تیره کردی کز جنون | بسته زنجیر زلف آن نگارم ساختی | |||||