| | | | | | |
|
بت پرستی را شعار خود کنم تا یار من |
|
از خدای خود نترسد چون کند آزار من |
|
|
سر ز تقوی پا ز مسجد دست از طاعت کشم |
|
تا شود آن نامسلمان راضی از اطوار من |
|
|
کوشم اندر معصیت چندان که گردم کشتنی |
|
تا بود در کشتن من بیگنه دلدار من |
|
|
دوستان را حضم خود سازم که بعد از کشتنم |
|
خون من قطعا نخواهند از بت خونخوار من |
|
|
دشمنان را دوست دارم تا پس از قتلم نهد |
|
این گنه بر گردن ایشان مه پرکار من |
|
|
گوسیه شورویم از ترک عبادت تا مرا |
|
بندهی یک رنگ خود داند پری رخسار من |
|
|
محتشم خواهد به خاک تیره یکسان خویش را |
|
تا مرا دیگر به کام خویش بیند یار من |
|